بسم الله الرحمن الرحيم

Medine-i Munavvara Baki’ mezarlığı

Es’ad bin Zürare (Radiyallah-u anhu)- 7

Es’ad bin Zürâre (r.a.) Bedir harbine katılmadan vefat etmişti. Resulullah Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve Sellem) O’nun ölümüne çok üzüldüler.

Medineli Yahudiler, O’nun ölümünden sonra Resulullah (s.a.v.) in peygamberliği aleyhinde dedi-kodu yapmaya başlayarak;

-“Muhammed (s.a.v.) in bir kudreti olsaydı, arkadaşını iyi ederdi.” Dediler.

Bu suretle, müminleri, O’ndan soğutmak ve yeni dine girecek olanları, O’na yaklaştırmamak istiyorlardı.

Yahudiler düşmanlıklarını açıkça ortaya koyuyorlar, insanları şüpheye düşürmek istiyorlardı.

Resul-i Ekrem Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve Sellem) de, onların bu hallerini çok iyi bildiklerinden;

-“Yahudiler, neden arkadaşını kurtaramadı? Diyecekler. BEN İSE, ARKADAŞIMIN BU HALİ İÇİN BİR MENFAAT VEYA ZARAR vermeye mâlik değilim.” Buyurdu.

Halbuki O’nun Peygamberliği, insanları cahillikten, küfür ve sapıklık yollarından kurtarıp İMAN AYDINLIĞINA ÇIKARTMAKTI. Onun vazifesi, Allah-u Teâlâ’nın razı olduğu doğru yola davet işinden ibaretti.

Es’ad bin Zürâre (r.a.) İkinci Akabe biatından sonra, Hazrec kabilesinin Necran oğullarına nakib (temsilci) tayın edilmişti. Vefatından sonra,

Neccar oğullarından bir gurup Resulullah (s.a.v.) a gelerek;

-“Bizim nakibimiz öldü. Bize bir nakib tayın ediniz!” dediler.

Resulullah Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve Sellem) de, onlara yeni nakib tayin etmeyerek;

-“Sizler, benim dayımlarımsınız. Ben de sizin nakidinizim!” buyurdu.

Böylece, onları sevindirmiş oldu.

Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ın Neccar oğullarına böyle iltifat etmesi, onlar için BÜYÜK ŞEREF oldu.

Devam edecek….

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri Es’ad bin Zürare (Radiyallah-u anhu) nun şefaatına nail eylesin. O’nun yüzü suyu hürmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu