بسم الله الرحمن الرحيم

Mescid-i Harem

Habbab bin Eret (Radiyallah-u anhu)- 2

İslam’ın başlangıç günlerinde, müşrikler, Habbab bin Eret (r.a.) in durumuna pek aldırış etmiyorlardı. Fakat her geçen gün kalbinde İman meşalesi yanan, iman devlet ve nimetine kavuşanların sayısı kabarıyordu.

Müşrikler, ister istemez bu işi ciddiye almak zorunda kalmışlardı. Habbab (r.a.) a daha fazla işkence etmeye başladılar. Onu vurdular, dövdüler, yaraladılar. İşkence üstüne işkence yaptılar.

Şefkat ve merhametten yoksun müşrikler, bir gün, habbab (r.a.) ın gözü önünde büyük bir ateş yaktılar. Ateşin üzerine yatırıp, ayaklarıyla üstüne basmışlardı. Bu yüzden habbab bin eret (r.a.) in sırtında ateş yanıkları açıkça belli idi.

Bütün bunlara rağmen hazret-i Habbab (r.a.) imandan, allahü Teala’nın ve Resulünün sevgisinden zerre miktarı taviz vermedi. Her an onların sevgisiyle yaşadı.

Fakat eziyet ve işkencelerden sonra haddine varmıştı. Bütün bu acılarını, canından çok sevdiği Resül-i Ekrem (Sallallahu aleyhi ve Sellem) e arz edip,

-“Ya Resulüllah, çektiğimiz işkencelerden kurtulmamız için, duâ buyurur musunuz?” dedi.

Bunun üzerine Resulüllah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdular;

-“Sizden önceki ümmetler içinde öyle vardı ki, demir tarakla derileri, etleri soyulup, kazınırdı da, bu işkence yine onları dininden döndüremezdi. Testere ile tepsinden ikiye bölünürdü de, yine işkece onları dininden çeviremezdi. Allah-ü Teala elbette bu işi (islamiyeti) tamamlayacaktır. Bütün dinlerden üstün kılacaktır. Öyle ki, hayvanlarına binip, sa’na’dan hadramut’e kadar tek başına giden bir kimse, Allah-ü Teâlâ’dan başkasından kormayacak, koyunları hakkında da kurt saldımasından başka hiçbir endişe duymayacaktır. Fakat siz acele ediyorsunuz.”

Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) sırtını okşadı ve duâ buyurdular. Resulullah (s.a.v.) ın ruhlara gıda ve şifa olan bu latif (güzel) sözleri, Hazret-i Habbab (r.a.) daki acıları dindiriverdi.

Hazret-i Habbab (r.a.) ın, azgın müşriklerden As bin Vâil’den epeyce alacağı vardı. O’nu istemek için yanına gitti.

As bin Vâil, Hazret-i Habbab (r.a.) a;

-“Muhammed (s.a.v.) i inkar etmedikçe sana alacağını vermem.” Dedi.

Hazret-i Habbab (r.a.);

-“Vallahi ben ölünceye, öldükten sonra kabrimden kalkınca da asla Peygamberim’i red ve inkar edemem. Her şeyden vazgeçerim, yine bu inkarı yapamam.” Cevabını verdi.

Bunun üzerine As bin Vâil;

Devam edecek….

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri Habbab bin Eret (Radiyallah-u anhu) nun şefaatına nail eylesin. O’nun yüzü suyu hürmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu