بسم الله الرحمن الرحيم

Kasyani (Nusaybin)

Alâüddin-i Attâr (Radiyallah-u anhu)- 2

Alâüddin-i Attâr (r.a.) anlatır;

-“Şah-i Nakşibend hazretleri (r.a.) beni kabul edince, onu o kadar sevdim ki, sohbetlerinden ayrılmıyacak hale geldim.

Bu halde iken; birgün bana dönüp;

-“Alaüddin! Sen mi beni sevdin, yoksa ben mi seni sevdim.” buyurdu.

Ben;

-“İkram sahibi zatınız, aciz hizmetçisine iltifat etmelisiniz, hizmetçiniz de sizi sevmelidir.” Diyerek cevap verdim.

Bunun üzerine Şah hazretleri (r.a.);

-“Bir müddet bekle, işi anlarsın.” Buyurdu.

Bir müddet sonra, kalbimde onlara karşı muhabbetten eser kalmadı.

O zaman;

-“Alaüddin! Gördün mü, sevgi benden midir, senden midir?” buyurdu.

Beyt;

-“Eğer Ma’şuktan olmazsa muhabbet aşkına,

Aşığın uğraşması Ma’şuka kavuşturmaz asla.”

Alâüddin-i Attar hazretleri (r.a.) talebeliğe kabul edilince, canla başla çalışmaya, hizmet etmeye başladı. babasından kalan mala hiç dönüp de bakmadı. Gece-gündüz hiç boşa vakit geçirmeyip, hocasının verdiği dersleri ve vazifeleri en kısa zamanda yapmak gayretiyle çalıştı.

Talabe arkadaşlarının arasında parmakla gösterilenlerden oldu. “Dünyaya meyl ederim” korkusuyla, yatacak bir döşek ve üzerine örtecek bir yorgan dahi almazdı. Bütün dikkatını, derslerine ve hocasının hizmetine verdi.

Hocası Behâeddin-i Buhari hazretleri (r.a.) de onun kemalini olgunluğunu, derecesinin yüksek olduğunu bildiği için birgün hanımına;

-“Ey hatun! Kızımız büluğa erişince bana haber ver.” Buyurdu.

Bir müddet sonra kızının büluğ çağına geldiğini öğrenince, Alâüddin-i Attar’in odasına gitti.

Bu sırada Alâüddin-i Attâr, eski bir hasir üzerinde bir kitap mütâlaa ediyordu. Odasında, başının altına koymak için bir de tuğlası vardı. Başka birşeyi yoktu.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri bizleri ve sizleri “Silsile-i âliye” denilen büyük âlim ve velilerin “onaltıncısı olan Alâüddin-i Attâr (Radiyallah-u anhu) yüzü suyu hürmetine günahlarımızı aff eylesin. Amin.

Fuad Yusufoğlu