بسم الله الرحمن الرحيم

Hasankeyf velilerinden İmâm Abdalla (r.a.) nin türbesi

Muhammed Bâki-billah (Radiyallah-u anhu) – 14

Vefâtı;

-“Muhammed Bâki-Billah hazretleri (r.a.), insanların olgunluk yaşı olup, ma’nevi kemâllerin de yaşı olan kırk yaşına gelince, bu sıkıntılarla dolu cihanın darlığından kurtulmak istedi. Bu günlerde birinin vefat haberini işitip serâpa dertli olan kalbinden içli bir ah sesi duyuldu.

Ve;

-“Çok iyi oldu, kurtuldu.” Buyurdu.

Bundan maksadı, mevhum olan varlık libasından kurtulmaktır. Zira dünyada olanlar, yalnız matlubu duymakla kalırlar.

Şöyle ki;

Mevlânâ CelâlEddin-i Rûmi (r.a.) vefatı zamanında, bu esrarı terennüm eyledi.

Beyt;

-“Ben tenden kurtulurum, o hayâlden kurtulur,

-“Gideyim, kavuşmanın sonu böyle bulunur.”

Vefâtı yaklaştığı son günlerde hanımına;

-“Ben kırk yaşına gelince, büyük bir hâdise önüme gelir.” Buyurdu.

Mübarek ellerini açtı ve;

-“Elimde olan çizgi, sana söylediğim sözün nişanıdır.” Dedi

Yine bu günlerden birgün, eline bir ayna alıp, hanımını çağırdı ve;

-“Gel beraber bu aynaya bakalım.” Dedi.

O afife hatun şöyle demiştir;

-“Aynada, onu tamamen beyaz sakalı gördüm ve korktum.

-“Bana böyle görünmeyiniz, bakmaya gücüm yetmiyor.” Dedim.

Tebessüm etti ve kendini asıl şeklinde gösterdi.

Yine bu günlerde idi. Kendi keşflerini, bir rü’ya görmüş gibi anlatmaları âdeti olduğundan;

-“Evliyûllahdan birine, bu yakınlarda Nakşibendi silsilesinin büyüklerinden bir ahrette intikal edecektir. Delhi şehrinin kenarında bir yere gömülsün ve insanlara karışmaktan kurtulsun diye bildirildi.” Dedi.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri bizleri ve sizleri “Silsile-i âliyye” denilen büyük âlim ve velilerin Yirmiikincisi olan Muhammed Bâki-billah (Radiyallah-u anhu) yüzü suyu hürmetine günahlarımızı aff eylesin. Amin.

Fuad Yusufoğlu