بسم الله الرحمن الرحيم

Girnavasın (-cin tepesi-) yakından görünüşü

Bir kimsenin dünya ticareti, ahiret ticaretine mani olursa, bu kimse bedbahttır, zavallıdır. Altın kupayı verip de, saksı alana ne denir?

Dünya, çamurdan yapılan saksı gibidir. Hem kiymetsızdir, hem de çabuk kırılır.

Ahiret ise altından kupa gibidir, hem çok kiymetlidir, hem dayanıklıdır, hem daimidir. Hatta hiç tükenmez. Dünya ticaretinin ahrete yaraması için ve cehenneme sürüklenmemesi için, çok uğraşmak lazımdır.

İnsanın sermeyasi dini ve ahiretidir. Bu sermayeyi kaptırmamak için, çok uyanık olmak lazımdır. Dinini kayırmak isteyenler yedi ihtiyat gözetmelidir.

BİRİNCİ İHTİYAT:

Her sabah niyet edip kendisinin, evlat ve ailesinin rızkını kazanmak, onları kimseye muhtaç bırakmamak, Allah-u Teala (c.c.) rahat ve temiz ibadet edebilmek, ahiret yolunda yürüyebilmek için, vazifeme gidiyorum demelidir.

O gün Müslümanlara iyilik, yardım ve nasihat, emr-i ma’ruf, nehy-i münker yapmayı kalbinden geçirmelidir. Hiyanet edene nehy-i münker yapmalı, razı olmamalıdır. Böyle niyet edince, onun her işi İBADET olur. Dünyada kazandığı şeyler de, caba olur.

İKİNCİ İHTİYAT:

En az binlerle insan çalışmayacak olursa, kendisinin bir gün bile yaşayamiyacağını düşünmelidir.

Mesele fırıncı, kuyumcu, dokumacı,demirci, ipliçi ve daha nice sanatkarlar, hep onun için çalışıyor. O hepsine muhtaçtır. Herkes onun için çalışıp, ona hazırlayıp da,onun boş oturması, kimseye faydalı olmaması doğru olurmu?

Dünyada herkes yolcudur. Yolcuların birbirlerine yardım etmesi, el ele vermeleri, kardeş gibi olmaları lazımdır. Her Müslüman böyle düşünmelidir. Vazifesine başlarken, Müslüman kardeşlerine yardım etmek, onları rahat ettirmek için çalışacağım, din kardeşlerimin benim işlimi gördükleri gibi, bende onlara hizmet edeceğim demelidir.

Bütün san’atlar farzı kifayedir. Bu farzlardan birini yapmayı, yani bir san’at sahibi olmayı düşünmelidir. İş görürken niyetin doğru olmasına alamet, insanlara faydalı olan bir meslek, bir san’at seçmektir. Yani öğle bir işi görmeli ki eğer o iş olmasa, müslümanlar sıkıntı çeker olsun.

Sarraflık, nakkaşlık, kalaycılık, hafriyatçılık gibi meslekler değil. Çünkü bütün bunlar, dünyayı süslemektir Mubah oldukları halde, bunları yapmamak daha iyidir.

Erkekler için ipek elbise dikmek ve kullanacakları altın eşya yapmak ise, zaten haramdır. Din büyüklerinin beğenmediği, yiyecek maddesi ve kefen satmak, mekruhtur. Çünkü bu alışveriş, insanların acıkmasını ve ölmesini beklemek demektir. Kasaplık da mekruhtur. Kalb katılığını tevlid eder.

Faizin (ribanın) inceliklerinden korumak zor olduğundan sarraflığı da mekruh görmüşlerdir.

Fuadeyli İyad (r.a.) oğlunun, bir kimseye vermek için altın tartığını ve üzerindeki kirleri temizlediğini gördü.

Buyurdu ki;

-“Ey oğlum, bu senin için iki hac ve iki umreden daha faziletlidir.”

İyi etmek zannı ile insanların canını yakan kan alıcıkla meşgül olmak, elbisesini temiz tutmaya mani olan dibağcılık ve çöpçülük gibi işler de selefin sevmediği meslekler arasındadır. Çobanlık yapmak da böyledir.

Çok konuşmaktan ve pahalı satmaktan kaçınılmadığı için dellalıktan alınan ücreti de mekruh saymışlardır.

Hadisi şerif’te (a.s.v.)

-“En iyi ticaret, bezzazlıktır. Kumaş satmaktır. En iyi san’at, terziliktir.” Buyurdu.

Hadisi şerifte (a.s.v.) buyuruldu ki;

-“Eğer cennette ticaret olsaydı, bezzazlık olur, cehennemde olsaydı saraflık olurdu.”

ÜÇÜNCÜ İHTİYAT:

Dünya işleri, ahiret işlerine mani olmamalıdır.

Devam edecek….

Kimya-yi Saadet (İmam-i Ğazali)

Allah-u Teala (c.c.) bizleri ve sizleri; kendimiz ve çoluk çocuğumuz için Helal rızık peşinde koşan, Helal rızık için çabalayan Helal rızık yiyen Kullarından eylesin. Amin….

Fuad Yusufoğlu