بسم الله الرحمن الرحيم

Girnavas şelalesi (Nusaybin)

Zünnun-i Mısrı (Radiyallah-u anhu)- 9

Zünnun-i mısrı (r.a.) anlatır;

Bir gün Mekke’de Kâ’be-i şerifi tavaf ederken, Ka’be ile gök arasında bir nurun sütün gibi durduğunu gördüm.

Daha sonra kayıbolan bu nurun, kimden veya kim için yükseldiğini merak ettim. Tavafımı bitirdikten sonra iki rek’at namaz kıldım.

O nuru düşünürken, acıklı bir ses duydum. Sesin kimden geldiğini merak ettim ve bir kadının ka’be’nin örtüsüne tutunup göz yaşı döktüğünü gördüm.

Ağzında şu kelimeler dökülüyordu;

-“Ey Dostlar dostu! Sen bilirsin, ey gönül dostum sen bilirsin. Sana olan sevgimi o kadar gizledim ki, kalbim ve ruhum daralmaya başladı.”

Kadının bu muhabbet ateşi içinde söylediği bu sözler içimi sızlattı. Sonra kadın kendinden geçti.

Biraz sonra kadın kendine gelince, şöyle niyazda bulundu;

-“Allahım! Ey tek sâhibim! Ey koruyucum! Bana olan sevgin hürmetine beni bağışla!”

BUNA ŞAŞIRDIM VE KENDİSİNE YAKLAŞARAK;

-“Allahım! Sana olan muhabbetim hürmetine deseydin olmaz mıydı?” diye sordum.

Bana dikkatla baktı ve;

-“Yaklaş Ey Zünnun! Bilmezmisin Allah-u Teâlâ Kur’an-i kerimde sevdiği bir milletten söz ederken; ‘Allah onları sever, onlar da Allah’ı sever.’ Buyurmuştur. Bunun için benim O’na sevgim hürmetine demedim. O’nun bana olan sevgisi hürmetine dedim.” Diye cevab verdi.

Ben ona;

-“Doğru söylediniz. Fakat benim Zünnun olduğumu nereden bildiniz?” dedim.

Bana ;

-“Ey Zünnun! Cabbar olan Allah-u Tâlâ’nın ma’rifetiyle tanıdım.” Deyince;

Onun velayet makamına ulaşmış bir hatun olduğunu gördüm. Daha sonra bana;

-“Ey Zünnun! DÖN ARKANA BAK NE VAR?” Deyince

Arkama baktım, hiçbir şey göremedim, hemen kadına döndüm, Kadın kayıbolmuştu.”

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Tâlâ hazretleri (c.c.) bizleri ve sizleri Zünnun-i Mısrı (Radiyallah-u anhu) veli kulun yüzü suyu hürmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu