بسم الله الرحمن الرحيم

Çağ-çağ barajı (Sonbahar mevsimi) Nusaybin

Ebu Hafs-ı Haddad en- Nişaburi (Radiyallah-u anhu)- 7

Talebesi Ebû Osman (r.a.) şöyle anlatıyor;

Ebû Hafs-i Haddad (r.a.) a;

-“İnsanlara nasihat etmek, ilim öğretmek istiyorum.” Dedim.

Bana;

-“Sende bu hal neden hasıl oldu?” buyurdu.

Ben de;

-“İnsanlara şefkat hissinden.” Dedim

Bana;

-“İnsanlara şefkat hissi sende ne derecededir?” buyurdu.

Ben de;

Öyle bir durumdadır ki, bütün günahkarların yerine Cehennemde yanmaya hazırım.” Dedim.

İzin verip bana nasihatle;

-“Önce kendine, sonra etrafındakilere nsihat et! Etrafındaki halk topluluğu seni şimartmasın! Çünkü cemaat dışına, Cenab-i Hak ise içine nazar eder., bakar.” Buyurdular.

Ben bir yerde sohbet ederken, Hocam gizli bir köşeye saklanmışlar. Sohbet bitince, sadaka isteğen bir kimseye herkesten önce gömleğimi çıkarıp verdim.

O anda Ebû Hafs-i Haddad (r.a.);

-“Seni yalancı, in bakayım o kürsiden.” Dedi.

Hatamı sorduğumda hocam bana;

-”Hem halka karşı beslediğin şefkat ve merhametten bahsediyorsun. Hem de sadakayı acele ile verip, hepsinden önce sevaba ben kavuşayım diyorsun! Şayet önce söylediğin da’van üzere olsaydın, bu bencilliği yapmazdın. İn bakalım oradan? Orası senin yerin değildir.” Buyurdu.

Ebu Zekeriye (r.a.) da şöyle anlatıyor;

Malım olmasına rağmen fakirlikten korkardım. Bir gün Ebû Hafs-i Haddad (r.a.) bana;

-“Eğer Allah-u Teâlâ sana fakirliği takdir etti ise, kimse seni zengin yapamaz.” Buyurdular. Bunun üzerine ben de fakirlik korkusu kalmadı.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri bizleri ve sizleri Ebu Hafs-ı Haddad en- Nişaburi (Radiyallah-u anhu)  nin yüzü suyu hürmetine günahlarımızı af eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu