بسم الله الرحمن الرحيم

Hasan keyf (Batman)

Habib-i Acemi (Radiyallah-u anh);

Evliyanın büyüklerinden. Hazreti Hasan-i Basri (r.a.) nin talebesi ve Hazreti Dâvûd-i Tâ-i’nın hocasıdır. Künyesi Ebû Muhammed’dir 120 (M. 739) da vefat etti.

Habib-i Acemi hazretleri (r.a.), Hazreti Hasan-i Basri (r.a.), Hazreti ibn-i Şirin (r.a.), Hazreti Bekir bin Abdullah el-Müzeni (r.a.), Hazreti Ebi Temime el-Huceymi (r.a.) gibi büyüklerden Hadis-i Şerif rivayet etti.

Hazreti Süleyman et-Teymi (r.a.), Hazreti Hammad bin Seleme (r.a.), Mutemir bin Süleyman (r.a.), Osman bin Heysem (r.a.), gibi büyükler kendisinden hadis-i şerif rivayet ettiler.

Önceleri çok zengin idi. Faizle para verirdi. Bir gün hanımı yemek pişirip önüne koydu. Tam yemeği yiyeceği sırada,

Kapıya birisi geldi.

-“Allah rızası için bir sadaka.” Dedi.

Habib-i Acemi (r.a.) bunun yüzüne kapıyı kapadı. O kimse Mahzun olarak gitti.

Habib-i Acemi (r.a.), geri sofraya geldiğinde kabın içindeki yemeğin kan halına dönmüş olduğunu gördü. O anda kalbinde bir değişiklik hisetti.

Yerinde duramadı.

Bir gün Cuma’ günü Hazreti Hasan-i Basri (r.a.) nin evinin yolunu tuttu. Yolda giderken, oyun oynayan çocuklar Habib-i Acemi (r.a.) yi görünce

Birbirlerine;

-“KAÇIN! KAÇIN! FAİZ YİYEN HABİB GELİYOR. AYAĞINDAN KALKAN TOZ BİZE GELİR DE, BİZ DE ONUN GİBİ BEDBAHT OLURUZ!” dediler.

Çocukların bu sözleri kandisine çok ağır geldi.

Hasan-i Basri hazretleri (r.a.) nin meclisine gelip elini öptü. Allah-u Teâlâ’nın Sonsuz olan lütfu ve ihsanı ile TEVBE-İ NASUH eyledi.

Ve onun talebelerinden oldu.

Önceki yaptıklarına çok pişman oldu. Allah-u teâlâ’ya şöyle münâcatta bulundu;

-”Ya Rabbi! Ben çok günahkarım. Fakat senin mağfiretin sonsuzdur. Beni Afv et. Senin her şeye gücün yeter. Kudretin sonsuzdur. DİLEDİĞİNİ YAPARSIN. SEN ÖYLE BÜYÜKSÜN Kİ BENİM DERMANIM ANCAK SENDEDİR. BEN ANCAK SANA SIĞINIRIM. YA RABBİ! FERMANINA BOYUN EĞDİM VE SANA TESLİM OLDUM. BENİ AFVET.”

Oradan ayrılıp evine dönerken kendisine borcu olanlar onu görüp alacaklarını ister endişesiyle kaçmak istediler.

Bu durumu görünce;

-“Kaçmayın! Bu gün benim sizden kaçmam lazımdır.” Buyurdu.

Yolda giderken yine oyun oynayan çocukların yanından geçiyordu. Çocuklar kendisini görünce

Birbirlerine;

-“KAÇIN! KAÇIN! TÖVBEKAR HABİB GELİYOR. ÜZERİNE BİZDEN TOZ BULAŞMASIN. ŞAYET TOZUMUZ ONA BULAŞIRSA CENABİ HAKKA ASİ OLURUZ.” Dediler.

Çocukların bu sözleri üzerine çok duygulandı, yüreği sızladı ve;

-“YA RABBİ! BİR TÖVBEMLE İSMİMİ İYİLERDEN EYLEDİN.” Diye şükr etti.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri Habib-i Acemi hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu