بسم الله الرحمن الرحيم

Dara harabeleri (Mardin)

İbrahim Bin Edhem (Radiyallah-u Anhu)- 7

Bir gün kendisine sordular;

-“Dervişliği ve fakirliği satın alan bir kimse tanıyor musunuz?”

İbrahim Bin Edhem (r.a.) cevabında buyurdu ki;

-“İşte ben, Fakirliği, Belh ülkesine karşılık satın aldım. Bu bana o kadar ucuza geldi ki, sanki bedave almış oldum. ZİRA FAKİRLİK VE DERVİŞLİK O KADAR KIYMETLİ Kİ, BİR ÜLKEYİ FEDA ETMEK, ONA KARŞILIK OLAMAZ.”

İbrahim Bin Edhem (r.a.) buyurdular ki;

-“Lokmasını helal’dan te’min edebilmek için uğraşmak, geceleri ibadet edip, gündüzleri oruç tutmaktan efdaldır. Çünkü her şeyin başı HELAL LOKMADIR.”

İbrahim Bin Edhem (r.a.) Ramazan-i Şerif’de ekin biçer, aldığı ücreti muhtaç olanlara verirdi. Gece sabaha kadar ibadet eder, hiç uyumazdı.

-“Hiç uyumadan nasıl durabiliyorsunuz?” diyenlere,

İbrahim Bin Edhem (r.a.);

-“Nasıl uyuyabilirim ki, ağlamakdan bir an kesilemiyorum. Bu halde gözüme uyku girmesi mümkün müdür?” derdi.

Namazını bitirdikten sonra ellerini yüzüne kapar;

-“Yaptığın ibadet doğru ve makbul olmaz da, eski bir paçavra gibi yüzüme çarparlar diye çok korkuyorum.” Buyururdu.

Bir def’asında, ıssız bir yerde, harabe bir binada şiddetli soğuk ve ayazın olduğu bir gece, üç kişi ibadet ediyrlardı. Arkadaşları uyuduktan sonra İbrahim Bin Edhem (r.a.) kalkıp, sabaha kadar kapıda bekledi;

-“Niçin böyle yaptın?” dediklerinde

İbrahim Bin Edhem (r.a.);

-“Arkadaşlarım uyurken bir tehlike meydana gelirse, onu ben karşılayayım. Arkadaşlarım üzülmesinler diye böyle yaptım.” Buyurdu.

Bir defasında sefere çıkmıştı. Azığı bitti;

-“Benim yüzümden bir kardeşim sıkıntıya,zahmete girmesin.” Düşüncesiyle uzun müddet kimseden bir şey istemedi.

Kendisi işçi olarak çalışır, o gün kazandığı ile yiyecek şeyler alıp dostlarına ikram ederdi. Bir defasında eve geç kaldı. Yol da uzundu.

Arkadaşları;

-“İbrahim (r.a.) geçikti. Bari biz yiyecek ne varsa onları yiyip uyuyalım, beklemiyelim.” Dediler. Nitekim yemeklerini yediler, yatsı namazlarını da kıldıktan sonra yatıp uyudular.

İbrahim bin Edhem (r.a.) gelince onların uyuduğunu gördü ve bir şey yemeden aç olarak yattıklarını düşünüp çok üzüldü.

-“Getirdiğim un’u yoğurayım, bir şeyler pişireyim de uyandıkları zaman yesinler ve yarın oruca niyet edebilsinler.” Diye çok uğraşıp, bir şeyler hazırladı.

Arkadaşları uyandıkları vakit, onun kendileri için ne sıkıntılara katlandığını görünce, ne yaptığını sordular. O olanları anlattı.

Bunun üzerine birbirlerine;

-“Bakın! O bizim için ne fedakarlıklara katlanıyor, bizim hakkımızda ne kadar iyi düşünüyor. Fakat biz onu yemeğe beklemiyoruz.” Deyip, onun kıymetini daha iyi anladılar. Ve özür dilediler.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İbrâhim Bin Edhem (Radiyallah-u anhu) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu