بسم الله الرحمن الرحيم

Navala reş sonu -BEYAZ SUYUN, SİYAH SUYLA BİRLEŞMESİ (Nusaybin)

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 9

Yaşadığı Devir;

İmâm-i Â’zam (r.a.) ın yaşadığı devir, Emeviler ve Abbasiler zamanına isabet etmektedir. Ömrünün elli iki yılını Emaviler, on sekiz yılını da Abbasiler devrinde geçirdi.

Emevi devletinin kuruluşunu ve bu arada vukû bulan çeşitli hadiselere şahit oldu. Bütün hadiseler içerisinde İmâm-i Â’zam (r.a.), bir tafartan dini öğrendi ve öğretti, diğer taraftan da, Ehl-i Sünnet i’tikadında olan insanları, imandan ayırmaya çalışan ve kendilerine ‘dehriyyun’ denilen dinsizlerle ve sapık fırkalarla mücadele etti.

Bunların başında Şia, Hariciler,Mürcie, Mu’tezile, Cebriye gibi fırkalar gelmekte idi. Bu fırkaların her biri ile yaptığı münazaralarda onları kesin delillerle susuturuyordu.

Hatta ders verdiği sırada bile, ellerinde kılıçlarıyla yanına girip münazara edenler, aldıkları ikna edici cevablar karşısında, ya doğru yola giriyorlar veya verecek cevab bulamayınca perişan bir halde çekip gidiyorlardı.

Emevilerin son zamanlarında Emevi valisi, İmâm-i Â’zam (r.a.) a devlet idaresinde bir vazife vermek isteyerek bu hususta zorlamıştır. Fakat İmâm-i Â’zam (r.a.) bir takım sbeplerden dolayı bu vazifeyi kabul etmiyeceğini bildirmiştir.

Bunun üzerine Kendisini hapsedilerek içkence yapıldı. Daha sonra serbest bırakılınca, hicri 130 (M. 747) yılında mekke’ye gidip orada altı yıl kadar kaldı. Mekke’de de talabelere ders ve fetva vererek ilmi mütâlaalar yaptı.

Abbasilerin bir devlet haline gelip kuvvetlenmesinden sonra küfe’ye döndü. Buradaki derslerine ömrünün son yılların akadar devam etti. Otuz yıllık müddet içinde verdiği derslerinde yetişen talabelerinin her biri o zaman çok genişlemiş olan İSLÂM DÜNYASININ HER TARAFINA YAYILDILAR.

Müftülük, müdderislik, kadılık gibi çeşitli vazifelerle büyük hizmetler yaptılar. Böylece Pygamberimiz (Sallallahu aleyhi ve selem) in bildirdiği yol olan Ehl-i sünnet İ’TİKADINI VE FIKIH İLMİNİ her tarafa yaydılar.

Ve bu hususda kıymetli kitablar yazdılar, İnsanlara doğru yolu gösterip saâdete kavuşturdular. Bu hizmeti kendilerinden sonraki asırlara da aksettirdiler.

Başta gelen Talabeleri;

İmâm-i Ebu Yusuf (r.a.) ismiyle meşhur, Yakub bin İbrahim (r.a.), Muhammed Şeybani (r.a.), Züfer bin Hüzeyl (r.a.), Hasan bin Ziyad (r.a.), Oğlu Hammad (r.a.), Abdullah bin Mubarek, Veki’ bin Cerrah (r.a.), Ebu Amr Hafs bin Ğiyas (r.a.), Yahya bin Zekeriye (r.a.), Dâvud-i Tâ-i (r.a.), Esad bin Amr (r.a.), Afiyet bin Yezid el-Advi (r.a.), Kasım bin Ma’an (r.a.), Ali bin Mushir (r.a.), Müneddel bin Ali (r.a.), Hibban bin Ali (r.a.) gibi yüzlerce âlimlerdir.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Navala sipi Kasyan dağları (Nusaybin)

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 10

İlimdeki üstünlüğü;

İmam-a’zam (r.a.) ulûmu âliye denilen yüksek din ilimlerinden üstün derecede alim idi. Kelam iliminde ve i’tikad bilgilerinde Ehl-i sünnetin reisidir.

Fıkıh iliminde çok geniş bilgisini ve kıyasdaki harikulade kuvvetinin ve akıllara hayret veren üstünlüğünü bildiren kitaplar sayılamayacak kadar çoktur.

Tefsir iliminde, müfessirlerin başı, üstadı, derecesinde idi. Ayet-i kerimelerde anlamak ve anlatmak hususunda müctehidlerin en başta gelenidir. Bu bakımdan tefsir ilminde en yüksek derecededir. Kur’an-ı kerimde i’tikada, ibadetlere, muamelata ve diğer hususlara ait binlerce mes’eleyi anlamakta en başta gelen müfessirinden biri de İmam-ı a’zam (r.a.) dır.

Hadis iliminde ise büyüyk bir muhaddis ve derin ilim sahibi idi. (bahr-ür-râık) kitabının sahibi olan ibnü nüceym-i Mısri (r.a.), (Eşbah) kitabında diyor ki,

-“İmam-ı Şafi’i, fıkh ilminde mütehassız olmak isteyen, Ebu hanifenin kitablarını okusun.” buyurdu.

Abdüllah ibni mübarek (r.a.) diyor ki,

-“Fıkh ilminde ebu Hanife (r.a.) gibi mütehassıs görmedim.”

Büyük alim mis’ar (r.a.) Ebu Hanife (r.a.) nin karşısında diz çökerek, bilmediklerimi sorar öğrenirdim.

-”Bin alimden ders aldım. Fakat, Ebu Hanife (r.a.) yi görmeseydim, yunan felsefesinin bataklığına kayacaktım” demiştir.

Ebu Yusuf (r.a.) buyuruyor ki,

-“ Hadis ilminde ebü Hanife (r.a.) gibi derin bilgi sahibi gören kimseyi görmedim. Hadis-i şerifleri açıklamakta onun gibi bir alim yoktur.”

Büyük âlim ve müctehid Süfyan-ı servi (r.a.) buyuruyor ki,

-“Bizler, Ebu Hanife (r.a.) nin yanında, doğan kuş yanındaki serçeler gibi idik, Ebu Hanife (r.a.), âlimlerin önderidir.”

Ali bin asım (r.a.) diyor ki,

-“Ebu Hanife (r.a.) nin ilmi, zamanındaki alimlerin ilimlerin toplamı ile ölçülse, Ebu hanifenin ilmi fazla gelir.”

Yezid bin Harun diyor ki,

-“Bin alimden ders aldım. Bunların arasında ebu Hanife (r.a.) gibi vera’ sahibi olanını ve aklı, o’nun aklı kadar çok olanını görmedim.”

Şam âlimlerinden Muhammed bin Yusuf Şafi-i (r.a.) ‘Ukud-ül-cemân fi-menakıbı-in Nu’mân’ isimdeki kitabında; İmâm-i Â’zam (r.a.) Ebu Hanife (r.a.) yi çok övmekte, O’nun üstünlüğünü uzun anlatmakta ve

-“Ebû Hanife (r.a.), müctehidlerin Reisidir.” Demektedir.

İmâm-i Â’zam Ebu Hanife (r.a.) buyurdu ki;

-“Resulüllah (a.s.v.) in hadis-i şerifleri BAŞIMIZIN TACI VE GÖZÜMÜZÜN NURUDUR. Eshab-i Kiram (r.a.) ın sözlerini arar, seçer ve onlara uyarız. Tabiin (r.anhüm) in sözleri ise, bizim sözlerimiz gibidir.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Beyaz su ile Siyah su ile bireştiği yer (Nusaybin)

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 11

Seyf-ül-mukallidin (r.a.) alâ a’nâk-il münkirin kitabında Mevlana Muhammed Abdulcelil (r.a.) Farisi olarak buyuruyor ki,

-“Mezhebsizler (Ebû Hanife (r.a.) nin hadis bilgisi zayıf idi.) diyor. Bu sözleri cahil olduklarını veya hased ettiklrini gösterektedir.”

İmâm-i Zehebi (r.a.) ve İbni Hacer-i Mekki buyuruyorlar ki;

-“İmâm-i Â’zam Ebu Hanife hadis âlimi idi. DÖRT BİN ÂLİMDEN HADİS ALDI. BUNLARDAN ÜÇ YÜZÜ TABİİN (R.A.) NİN HADİS ALİMİ İDİ.”

İmâm-i Şa’rani, (Mizan) ının birinci cildinde diyor ki;

-“İmâm-i Â’zam (r.a.) ın müsnedlerinden üçünü inceledim. Hepsi, Tabiin (r.a.) nin meşhur âlimlerinden rivayet edilmiştir.”

Mezhebsizlerin, müctehid imâmlara ve hele bunların en önde olanı İmâm-ül Müslim (r.a.) in Ebû Hanife (r.a.) ye olan hasadleri, kalblerini kör ve vijdanlarını yok etmiş olacak ki, bu İslam âlimlerinin güzelliklerini, üstünlüklerini inkar ediyorlar.

Kendilerinde bulunmayan şeylerin başka salih kimselerde bulunmasını istemiyorlar. Bunun için, din imâmlarımızın üstünlüklerini inkar ediyorlar.

Böylece kendilerini hased hastalığına kaptırıyorlar. (Hadaik) kitabında diyor ki;

-“İmâm-i Â’zam Ebû Hanife (r.a.), ezberlediği hadis-i şerifleri yazardı. Yazdığı hadis kitablarını sandıklarda saklardı. Böylece hazırladığı birkaç sandığı hep yanında taşırdı. Az Hadis rivayet etmesi, ezberlediği hadis adedinin az olduğunu göstermez. Bunu ancak din düşmanı olan müte’assıb kimseler söyleyebilir. Onların bu taassubları ise, İmâm-i Â’zam (r.a.) ın kemâlına şahid olmaktır. Çünkü, nakislerin kötülemeleri, âlimlerin kemâllerini gösterir.”

-“Büyük bir mezhebi kurmak ve yüzbinlerle suali, âyet-i kerimelerden ve hadis-i şeriflerden delil getirerek cevablandırabilmek, tefsir ve hadis bilgilerinde derin ihtisas sahibi olmayanın yapacağı bir iş değildir. Hem de, bir benzeri, bir örneği olmadan nev’i şahsına münhasır, ancak onun gibi bir zatın kurabileceği yeni bir mezheb ortaya koymak, İmâm-i Â’zam (r.a.) ın tefsir ve hadis ilimlerindeki vuküfunu, ihtisasını açıkça göstermektedir.”

-“İnsan gücünün üstünde çalışarak, bu mezhebi ortaya koyduğu için, hadis-i şerifleri ayrıca bildirmeye, ravilerini saymağa vakit bulamaması, bu büyük İmâm-i, hadis bilgisi zayıf idi gibi, hased taşları atarak lekelemeye sebap olamaz. Zaten dirayet olmadan rivayet etmenin makbul olmadığı ma’lumdur.”

-“Mesele, İbn-ü Abdilberr (Dirayetsiz rivayet, kıymetli olsaydı, çöpçünün bir hadis söylemesi, Lokman’ın aklından üstün olurdu.” Demiştir.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Kasyan (Seyyid Bahaaddin bahçesi) Nusaybin

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 12

İbn-i Hacar-i Mekki (r.a.), Şafi-i mezhebi âlimlerinden olduğu halde(KALAİD) kitabında diyor ki;

Büyük hadis âlimi A’meş (r.a.) İmâm-i Â’zam Ebû Hanife (r.a.) den bir çok mes’ele sordu. İmâm-i Â’zam (r.a.) suallerinin her biri için hadis-i şerifler okuyarak cevab verdi. A’meş (r.a.) İmâm-i Â’zam (r.a.) ın hadis ilmindeki derin bilgisini görünce,

-“(‘Ey fıkh âlimleri! Sizler mütehassıs tabib, biz hadis âlimleri ise, ECZACİ gibiyiz! Hadisleri ve bunları rivayet edenleri biz söyleriz. Bizim söylediklrimizin ma’nalarını siz anlarsınız’)” dedi.

(Ukûd-ül-cevahir-il-münife) kitabında diyor ki;

-“Ubeydillah bin Amr (r.a.), büyük hadis âlimi A’meş (r.a.) ın yanında idi. Birisi gelip bir şey sordu. A’meş (r.a.) bunun cevabını düşünmeye başladı. O esnada, İmâm-i Â’zam Ebû Hanife (r.a.) geldi. A’meş (r.a.) bu sualı İmâm-i Â’zam (r.a.) a sorup cevabını istedi.

İmâm-i Â’zam (r.a.) hemen geniş cevab verdi. A’meş (r.a.), bu cevaba hayran olup,

-“(‘Ya İmâm! Bunu hangi hadisten çıkardın.”) dedi

İmâm-i Â’zam (r.a.), bir hadis-i şerif okuyup,

-“Bundan çıkardım. Bunu senden işitmiş idim.” Dedi.

İmâm-i Buhari (r.a.), üçyüz bin hadis ezberlemişti. Bunlardan yalnız on iki bin kadar kitablarına yazdı.

Çünkü;

(-“Benim söylemediğimi hadis olarak bildiren, cehennemde çok acı azap görecektir.”) Hadisi şerifinin dehşetinden çok korkardı.

İmâm-i Â’zam Ebû Hanife (r.a.) nin Vera’ ve takvası daha çok olduğundan, hadis nakl edebilmesi için çok ağır şartların bulunduğu hadis-i şerifi nakl ederdi.

Bazi hadis âlimlerinin meslekleri geniş, şartları hafif olduğu için, çok sayıda hadis rivayet etmişlerdir. Hiçbir Hadis âlimi, bu şartların ayrılığı sebebiyle başka âlimleri küçültmemiştir. Böyle olmasaydı, İmâm-i Müslim (r.a.), İmâm-i Buhari (r.a.) yi inciticek bir şey söylerdi.

İmâm-i Â’zam Ebû Hanife (r.a.) nin ihtiyatı ve takvası çok olduğu için, az hadis rivayet etmesi, ancak onu medh ve sena etmeğe sebeptir.

El-Kavlül-Fasl kitabında diyor ki, İmâm-i Â’zam (r.a.) ın rivayet ettiği hadis-i şerifler on yedi adet değildir. Onun rivayet ettiği hadis-i şerifler onyedi kitab teşkil etmiştir. Bunlardan her birine ‘Müsned-i Ebû Hanife’ adı veriimiştir.

İctihadi (Mezhebi);

Ehl-i sünnetin dört hak mezhebinin biri de İmâm-i Â’zam (r.a.) kurduğu HANEFİ MEZHEBİDİR. Onun ictihadını ve mezhebinin mahiyetini anlamak bakımından önce mezhebin tarifi ve izahı üzerinde durmak gerekmektedir.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Beyaz su dağları (Navala sipi) Nusaybin

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 13

Mezheb;

Bir müctehidin dini kaynaklardan çıkardığı hükümlerin hepsine denir.

Müctehid âlim tarafından, imanda ve amelde (ibadetlerde ve işlerde) Allah-u Teâlâ’nın rızasına kavuşmaları için Müslümanlara gösterilen yoldur.

Bir müctehidin, islamiyeti kaynaklardan anlamak ve anlatmak hususunda takibettiği usüller ve bu usülere bağlı olarak çıkardığı hükümlerdir.

Mezheb, Lügatte gitmek, takibetmek, gidilen yol ma’analarına gelir.

Genel olarak görüş, doktrin, akım ma’nalarına da kullanılmıştır.

İslâm dininde, iman edilecek şeylerde mezheblere ayrılmak yoktur.

İslamiyet Müslümanlardan Peygamber Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve selem) in inandığı ve bildirdiği gibi imân etmelerini istemektedir.

Peygamberimiz (Sallallahu aleyhi ve selem) bir tek İmân bildirmiştir. Eshab-i Kiram (r.a.) ın hepsi, O’NUN BİLDİRDİĞİ GİBİ İNANMIŞ, i’tikadda (inançta) hiçbir ayrılıkları olmamıştır.

Peygamberimz (Sallallahu aleyhi ve selem) in vefâtından sonra insanlar, İslamiyeti Eshab-i Kiram (r.a.) dan işiterek ve sorarak öğrendiler. Hepsi aynı İman’ı bildirdiler.

Onların Peygamberimiz (Sallallahu aleyhi ve selem) dan naklederek bildirdikleri bu iman’a “Ehl-i Sünnet İ’tikadı” denilmiştir.

Eshab-i Kiram (r.a.) bu iman bilgilerine, kendi düşüncelerini, felsefecilerin sözlerini, nefsanı arzularını, siyası görüşlerini ve buna benzer başka şeyleri; asla karıştırmadılar.

Eshab-i Kiram, hepsinde kemâl derecede mevcut bulunan Allah-u teâlâ’yı Tenzih ve Takdis etmek, O’nun bildirdiklerini tereddütsüz kabul edip inanmak müteşabih (Ma’nası açık olmayan) ayetlerin te’viline dalmamak… gibi vasıflarıile imanlarını Peygamberimiz (a.s.v.) den işittikleri gibi muhafaza ettiler.

İslamiyetteki iman esaslarını insanlara, soranlara; saf, berrak ve aslı üzere tablığ ettiler, bildirdiler.

Eshab-i Kiram (r.a.) ın Resulüllah (a.s.v.) tan naklen bildirdikleri bu tebliği olduğu gibi, hiçbir şey eklemeden ve çıkarmadan kabul edip, böylece inanıp, onların yolunda olanlara “Ehl-i Sünnet vel cemaat” fırkası, bu doğru ve asıl (hakiki) İslamiyet yolundan ayrılanlara da Bid’at fırkaları (dalalet fırkaları, bozuk-sapık yollar) denildi)

Allah-u teâlâ, bütün Müslümanlardan tek bir iman istemektedir. İslamiyette, İmân’dan, i’tikadda tefrikaya, ayrılığa izin verilmemiştir.

Resullullah (a.s.v.) inandığı ve bildirdiği ve Eshabi kiramın naklettiği gibi iman eden Müslümanlara “Ehl-i sünnet ve’l-cemat” veya kısaca “Sünni” denir. SÜNNİ MÜSLÜMANLARA, MEZHEB İMÂMİ OLAN BÜYÜK İSLÂM ÂLİMLERİ tarafından Kur’an-i kerim ve hadis-i şeriflerde hükmü açıkça bildirilmemiş olan ba’zı ibadetlerin ve günlük muamelelerin tarifinde ve yapılışında gösterilen ve Allah-u Teâlâ’nın rızasına kavuşturan yollara ameli mezhebler denilmiştir.

Mezheb İmâm-i olan büyük İslam âlimlerinin aralarındaki böyle ictihad ayrılıklarına dinin sahibi izin vermiş ve bu hal her zaman ve her yerde Müslümanların islamiyete dosdoğru uymalarını temin ederek Müslümanlar için rahmet olmuştur.

Nitekim Hadsi-i şerifte;

-“Âlimlerin mezheblere ayrılması rahmettir.” Buyurulmuştur.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Navala sipi (Nusaybin)

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 14

İmâm-i Â’zam (r.a.) Seyyid Muhammed Bakır (r.a.) ile görüştüklerinde, Muhammed Bakır (r.a.), İmâm-i Â’zam (r.a.);

-“Sen, Ceddim Resulullah (Sallallahu aleyhi ve selem) ın dinini kıyasla değiştiriyormuşsun?” deyince

İmâm-i Â’zam (r.a.);

-“Allah korusun, böyle şey nasıl olur? Layık olduğunuz makama oturunuz. Benim size hürmetim var.” Dedi.

Bunun üzerine Muhammed Bakır (r.a.) oturunca, İmâm-i Â’zam (r.a.) da onun önünde diz çöktü ve aralarında şu konuşma geçti.

İmâm-i Â’zam (r.a.) şöyle dedi.

-“Size üç sualım var, cevap lütfediniz?”

İmâm-i Â’zam (r.a.);

Birincisi;

-“Kadın mı daha zayıftır, erkek mi?” diye sordu

Muhammed bakır (r.a.);

-“Kadın daha zayiftır.” Dedi

İmâm-i Â’zam (r.a.);

-“Kadının mirasda hissesi kaç?” dedi.

Muhammed Bakır (r.a.);

-“Erkek iki hisse, kadın ise bir hisse alır.” Dedi.

İmâm-i Â’zam (r.a.);

-“Bu Ceddin Resulullah (s.a.v.) kavli değil mi? Eğer ben bozmuş olsaydım, erkeğin hissesini bir kadınınkini iki yaprdım. Fakat ben kıyas yapmıyorum, nass’la (ayet ve hadis ile) amel ediyorum.

İmâm-i Â’zam (r.a.);

İkincisi;

-”Namaz mı daha faziletli, yoksa oruç mu?”

Muhammed bakır (r.a.);

-“Namaz daha faziletli,” diye cevab verdi.

İmâm-i Â’zam (r.a.);

-“Eğer ben ceddin (a.s.v.) nin dinini kıyasla değiştirseydim, kadın hayızdan temizlendikten sonra, namazını kaza etmesini söylerdim. Orucu kaza ettirmezdim. Fakat ben kıyasla böyle bir şey yapmıyorum.” Dedi.

İmâm-i Â’zam (r.a.);

Üçüncüsü;

-“Bevil mi daha pis, yoka meni mi?” dedi.

Muhammed bakır (r.a.);

-“Bevil daha pisdir.” Diye cevap verdi.

İmâm-i Â’zam (r.a.);

-“Eğer ben Ceddin (s.a.v.) nin dinini kıyasla değiştirseydim bevil’den sonra gusül, Meni’den sonra abdest almasını bildirirdim. Fakat ben hadis’e aykırı rey kullanarak, kıyas yaparak, Resulullah (s.a.v.) in dinini değiştirmekten Allah-uTeâlâ’ya sığınırım. Böye şey’den beni Allah korusun.” Dedi.

Nass; (Kitabda ve sünnetden delil) olan yerde kıyas yapmadığını, delili bulunmayan mes’eleleri, delili bulunan mes’elelere benzeterek kıyas yaptığını söyleyince, Muhammed Bakır (r.a.) onu kucaklayıp alnından öptü.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Navala sipi (Bayaz su) Nusaybin

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 15

Ali bin Ca’de (r.a.), Ebu Yusuf (r.a.) un şöyle dediğini nakleder;

Babam öldüğü zaman ben küçük idim. Annem san’at öğrenmem için beni bir terzinin yanına verdi. Ben terziyi bırakıp İmâm-i Â’zam (r.a.) ın ilim meclisine devam ettim.

Uzun bir zaman geçmişti. Annem hocama gelip;

-“Bu çocuğun senden başka üstadı yok mudur? Ona kendim bakıyorum, o bir yetimdir.” Dedi.

Hocam Buyurdu ki;

-“Sen onu kendi haline bırak! O, buraya tereyağı, fıstık, badem ezmesi yemesini öğreniyor.”

Bunun üzerine annem dönüp gitti. Ben ise daima hocamın yanında bulunur, hizmetinden ve meclisinden ayrılmazdım. Böylece Allah-u Teâlâ bana ilimden çok şeyler nasib eyledi.

Daha sonra bana kadılık vazifesi verdiler. Bir gün Abbasi Halifesi Harun Reşid ile sofrada oturuyordum. Sofraya tereyağı, fıstık ve badem ezmesi getirdiler.

Halife Harun Reşid;

-“Bundan ye, here zaman bize böyle yemek vermezler.” Dedi.

Ben güldüm;

-“Niçin gülüyorsun?” dedi.

Ben de İmâm-i Â’zam (r.a.) la ilgili olan o hadiseyi anlattım.

Halife Harun Reşid bunun üzerine;

-“Gerçekten ilim insanı yükseltir.” Deyip Hocama rahmet ile dua etti.

Ve;

-“Hakikatten kalb gözü açık olup daima huzur içinde idi. İnsanların baş gözü ile görmediklerini O KALB GÖZÜ İLE GÖRDÜ.” Dedi.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Girnavas mevki-i (Nusaybin)

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 16

Vefati;

İmâm-i Â’zam (r.a.), Ömrünün son yıllarında ABBASİ DEVLETİ İÇİNDE KARIŞLIKLIKLAR VE AYAKLANMALAR BAŞ GÖSTERDİ.

İmâm-i Â’zam (r.a.) bu karışıklıklara rağmen ders veriyor, talabelerini yetiştiriyordu. 145 (M. 762) yıllarında vukû bulan hadiselerden sonra Halife Mansur, onu küfe’den Bağdad’da getirterek, kendisinin haklı olarak halife olduğunu herkese bildirilmesini, buna karşılık Temyiz reisliğini verdiğini bildirdi.

İmâm- i Â’zam (r.a.) bütün zorlamalara rağmen hükümet ve siyaset işlerine aslâ karışmayıp ilim yolunda kalmak istediğinden bu teklifi kabûl etmedi.

Bunun üzerine, halife Mansur, İmâm-i Â’zam (r.a.) ı hapsettirip işkence yaptırdı. Bir müddet sonra çıkardı ise de, tekrar hapse attırdı ve işkenceye devam ettirdi.

Hergün vurulacak sopa adedini artırdı. Fakat halkın galeyana gelip hücüm etmesinden korktu. Nihayet İmâm-i Â’zam (r.a.) zehirlenmek suretiyle, hicri 150 senesinde (M. 767) Yetmiş yaşında iken şehidedildi.

Vefat ettiği yerde Kur’an-i Kerimi yedi bin kere hatim etmişti. Vefat ederken secde etti. Vefat haberi duyulduğu her yerde büyük üzüntü ve gözyaşıyla karşılandı.

Cenazesini Bağdat kadisi Hasan bin Ammare (r.a.) yıkadı.

Yıkamayı bitirince şöyle dedi;

-“Allah-u Teâlâ (c.c.) sana rahmet eylesin! OTUZ SENEDİR GÜNDÜZLERİ ORUÇ TUTTUN. KIRK SENE GECE SIRTINI YATAĞA KOYUP UYUMADIN. EN FAKIHIMIZ SEN İDİN! İÇİMİZDE ENÇOK İBADET EDENİMİZ SEN İDİN.”

Cenazesinin kaldırılacağı sırada Bağdad halkı oraya toplanıp o kadar büyük büyük kalabalık olmuştu ki, cenaza namazını kılanlar ellibin kişiden fazla idi. Gelenler çok kalabalık olduğundan cenaza namazını ikindiye kadar kılındı. Altı defa cenaza namazı kılındı.

Sonuncusunu oğlu Hammad (r.a.) kıldırdı. Bağdad’da hayzeren kabristanının doğusunda defnedildi. İnsanlar günlerce kabrinin başında toplanıp ona dua ettiler. Vefatından dolayı çok üzüldüler.

İmâm-i Şafi-i (r.a.) nın hocasının hocası İbni Cerihe (r.a.) İmâm-i A’zam (r.a.) ın vefat ettiğini duyunca istirca âyetini (İnna lillah…) okuyup

-“(Ya’ni ilim gitti deseniz ya!”) buyurdu.

Büyük âlimlerden Şu’be (r.a.) ye vefat haberi ulaşınca, o da,

-“(İlim ışığı söndü, ebediyen onun gibisini bulamazlar.”) dedi.

Vefatindan sonra çok kimseler onu ru’yasında görerek ve kabrini ziyaret ederek, onun şa’nının yüceliğini dile getiren şeyler anlatmışlardı.

İmâm-i Şafi-i (r.a.) buyurdu ki;

-“EBÛ HANİFE İLE TEBERRÜK EDİYORUM. ONUN KABRİNİ ZİYARET EDİP FAYDALARA KAVUŞUYORUM. BİR İHTİYACIM OLUNCA İKİ REK’AT NAMAZ KILIP, EBÛ HANİFE (R.A.) NİN KABRİNE GELEREK ONUN YANINDA ALLAH-U TEÂLA’YA DUA EDİYORUM VE DUAM HEMEN KABUL OLUP İSTEKLERİME KAVUŞUYORUM.”

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Siyah su ile beyaz suyun birleştiği yer (Nusaybin)

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 17

-“Yüz elli senesinde dünyanın zineti gider.” Hadis-i Şerifi’nin de, İmâm-i Â’zam (r.a.) için olduğunu islâm âlimleri bildirmiştir.

Çünkü o tarihta İmâm-i Â’zam (r.a.) gibi bir büyük vefat etmemişti. Mezhebi, İslam âleminin büyük bir kısmına yayıldı.

Selçuklu Sultanı melikşah’ın vezirlerinden Ebû said-i Harezmi, imâm-i Â’zam (r.a.) ın kabri üzerine mükemmel bir türbe ve çevresinde bir medrese yaptırdı. Daha sonra Osmanlı padişahları bu türbeyi defalarca tamir ettirdi.

Eserleri;

İmâm-i Â’zam (r.a.) eserleri çok olup zamanımıza kadar ulaşmış olanları bşlıca on tanedir. Aslında Akâid ve fıkıh ilimlerinde rivayet edilen bütün mes’eleler onun eseridir.

Bunlardan fıkıh bilgileri, Ebû yusuf (r.a.) un rivayeti ile ve bilhassa İmâm-i Muhammed Şeybani (r.a.) nin toplayıp yazdığı ‘Zahirur-rivaye’ denilen kitablarla nakledilmiştir.

1-Risale-i Reddi havariç ve reddi Kadariye; İmâm-i Â’zam (r.a.) usul-i dinde ilk yazdığı eserdir.
2-El Fıkh-ul-Ekber; Akâid’e dairdir. Bu eserin bir çok şerhi yapılmış olup, başlıca şunlardır.
El-Kavlulfasl;, Muhyiddin bin Behaaddin (r.a.) tarafından yapılan şerhidir.
Şerh-i Fıkh-ul Ekber li-ebil münteha,
İkd-ul cevher Nazm-ı Nesr-i fıkh-ul- ekber
Nazm-ı fıkh-ul ekber
El-İrşad
Şerh-i Fıkh-ul-ekber gibi çeşitli şerhleri vardır.
3-El-Fıkh-ül Ebsat; İmâm-i Â’zam (r.a.) bu eserinde istita-at (inan gücü) hayır ve şer, kaza ve kader mes’elelerini açıklamkatadır.
4-Er-Risale Osman-i Bustiye; Bu eserde iman, küfr, icra ve va’id mes’elelerini açıklamaktadır.
5-Kitab-ül-âlim vel-Müteallim; Bu eserde muhtelif mes’eleler hakkında Ehl-i sünnet i’tikadını bildirmek için tertiplenmiş soru ve cevapları vardır.
6-Vasiyyet-i Nukirru; Bu eserde EHL-İ Sünnet vel-Cmaat’ın husisiyetleri anlatmakta, akaid ve farzların hudutlarını açıklamaktadır. Bu vasiyetden başka Oğlu Hammad (r.a.)a ve talebesi Ebû Yusuf (r.a.) a yaptığı vasiyet olmak üzere onbeş kadar vasiyetnamesi vardır.
7-Kaside-i Nu’maniye
8-Ma’rifet-ul Mezahib
9-El-Asl
10-El-Müsned—l-İmâm-i â’zam li Ebi Hanife

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Navale -Möjdank civarı (Nusaybin)

İmâm-i A’zam (Ebu Hanife)- Radiyallah-u anh- 18′Vasiyeti’

İmâm-i Â’zam (r.a.) vefatına yakın talabelerine şöyle vasiyet etti.

-“Kıymetli dostlarım Aziz kardeşlerim! Biliniz ki Ehl-i Sünnet ve’l-cemaat mezhebi haktır. Ve on iki haslet üzeredir. (Ya’ni kurtuluş fırkası hak mezheb olan Ehl-i Sünnet ve’l-cematte on iki (12) husisiyet vardır;”

-“Bu on iki hususiyeti kabul edip bunlara uyanlar bid’atten uzak olur. Bu hasletlere riayet ediniz, bunlardan ayrılmayınız ki Peygamber Efendimiz (Sallallahu alayhi ve selem) in şefaatına nail olunuz.”

-“1- İmân, kalb ile tasdik, dil ile ikrar etmektir. Kalb ile bilmek, yahut sadece dil ile ikrar etmek, değildir. Eğer dil ile ikrar, yalnız başına iman olsaydı, münafıklar da Mü’min olurdu.”

-“Sadece bilmek de iman olmaz. Çünkü sadece iman olsaydı, Yahudiler de, hiristiyanlar da mü’min olurdu. İmanda çoğalma ve azalma düşünülemez. Ancak İman’ın çoğalması, küfrün azalması ile, küfrün çoğalması imanın azalması ile olması gerekir.”

-“Bir kimseye bir anda hem mü’min ve hem kafir nasıl denilebilir. İman da şübhe caiz değildir. Nitekim Allah-u Teâlâ (c.c.) Kur’an-i Kerimde;”

-“İşte onlar hak mü’minlredir; işte diğerleri de tam kafirlerdir.” Buyuruyor.”

-“Peygamber efendimiz (Sallallahu aleyhi ve selem) in tevhid sahibi (Ehl-i tevhid, ehl-i kıbla) ümmeti, günahı sebebiyle kafir değildir. İman amelden başkadır. Amel de İmandan cüz değil, ayrıdır.”

-“Çünkü amel ba’zı vakitlerde emr olunmuş, ba’zı vakitlerde ise kuldan istenmemektedir. Hayız ve nifas halinde olan kadının namaz kılmaması, oruç tutmamas, fakirin zekat vermemesi böyledir. Ama İmandan muaf tutulan an yoktur. Fakire iman lazım değildir denemez. Hayz ve nifas sahibi, oruçlarını kaza eder. İmanı kaza ederler denemez.

-“Hayrın ve şerrin takdiri Allah-u Teâlâdandır. Eğer şerrin kötülüğün takdirini Allah-u Teâlâ’dan başkasından bilirse, müşrik olur.”

-“2-Ameller üç kısımdır;”

-“Farz;”
-“Fâzilet;”
-“Günah;”

-“FARZ; Allah-u Teâlâ’nın emri, meşiyyeti, muhabbeti, rızası, kazası, kaderi, yaratması, hükmü, ilmi ve Levh-il-mahfuza yazması iledir.”

-“FAZİLET; Allah-u Teâlâ’nın emri ile de değildir. Lakin iradesi, sevgisi, rızası, kazası, kaderi, ilmi ve Levh-il-mahfuza yazması iledir.”

-“GÜNAHALAR; günahlara gelince, Allah-u Teâlâ’nın emri ile değildir. Sevgisi, rızası, teşviki ile değildir. Lakin iradesi, kazası, kaderi ve Levh-il-mahfuza yazması iledir. Bununla muhafaza olunur. Çünkü kulun fi’li iledir.”

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri İmâm-i A’zam Ebû Hanife hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu