بسم الله الرحمن الرحيم

Çağ-çağ deresi (Bor)

Kutlu doğum – 3

Ne zaman yemek yeseler, yahut su içseler, Allah-uTeala (c.c.) nın ismini zikrederler. Birbirlerine NASİHAT ederler. Emr-i Ma’ruf ve nehy-i münkeri bıarkmazlar. Bu sebeple biz onları yollarından saptıramiyacağız. Dedi.

Evladinden biri dedi ki;

-“Ey efendimiz, Adem Aleyhisselam’dan bu zamana kadar insanların yedi kısmimden altısı geçti. Bir kısım kaldı. Geçenlerin ömürleri uzun ve kuvvetleri fazla idi. Onlara ne yaptıksa bunlara da yapacağımızı yaparız.” Dedi.

İblis (Aleyhilla’net):

-“Şimdi saydığım meziyetlerden ötürü siz onlara yanaşamazsınız. Onları aldatamazsınız. Çünkü onlar birbirlerini daima ikaz ederler, Emr-i ma’rufu hiç bırakmazlar.”dedi ise de

Onlar:

-“Ey efendimiz biz onlara türlü türlü arzular veririz. Cimrilik öğretiriz. Birbirlerinin mallarına saldırmaya teşvik ederiz. Böylece HELAK olurlar.” Dediler.

İblis (Aleyhil’lanet ) bu sözleri duyup çok sevindi.

-“Şimdi biraz rahatladım.”Dedi.

İbni Abbas (r.a.) rivayet eder ki: O gece Hazretin (a.s.v.) zatı Amina (Radiyallahu Anha) hatunun zatı ile birleşti. Bütün kahinler haber aldılar, birbirlerine söylediler.

-“Mağrıbden meşrika kadar kurtlar ve kuşlar birbirlerine müjde verdiler. Kainatin efendisi (a.s.v.) nin dünyaya teşrifi yaklaştı dediler. Hayvanlar birbirlerine müjde verip, Muhammed (a.s.v.) ana rahmına düştü. O YERYÜZÜNÜN EMİNİ, ZAMANIN GÜNEŞİDİR.” derlerdi.

O gecenin sabahında bütün putlar yüz üstü devrildi. İblis (aleyhil’lanet) in tahtı terse döndü. O zamanın padişahlarının tahtları yere yıkıldı.

Amina (r.a.) Hatun der ki;

-“O Server (a.s.v.) e hamile olduğum günlerde hiç acı ve elem görmedim. Hamile olduğumu bilmezdim.

Ancak altı aydan sonra bir gün uyku ile uyanık arasında bir kimse bana dedi ki;

-“Senin hamile olduğun kimdir biliyor musun?

-“Bilmiyorum dedim.

-“Bilmiş ol ki bu ümmetin peygamberine hamilesin.” Dedi.

Bu sözü daha sonra uykuda ve uyanık iken çok kere söylediler. İşte ben bundan sonra hamile olduğumu bildim. Doğum zamanı yaklaştığı zaman o kimse geldi.

-”Bütün hased edicilerden Allah-u Teala (c.c.) ya sığınırım. Ey Amine (r.a.) çocuk doğunca İsmini MUHAMMED (a.s.v.) koy” dedi. Ve gitti.

Ben bunları diğer hatunlara söyledim. Bu kadar vasiyetleri unutmiyeyim diye kulaklarıma demirden halkalar yaptırdım. O kimse gelip o halkaları çıkardı attı.

-“Bir daha böyle yapma “ dedi.

O sıralarda benden bir NUR ayrıldı ki O nur’un ışığında Basra köşklerini iyice gördüm. Halbuki Basra şam taraflarına uzak bir şehirdir.

Naklederler ki,

O zamanlar Mekke-i Mükkerrem’de kıtlık var idi. Senelerdir yağmur yağmamış idi. Yeşil ağaç hiç görünmez olmuştu. Hiç mahsul olmazdı.

O Hazret Amina (r.a.) hatunun rahmina düştükten sonra o kadar yağmur yağdı, o kadar mahsul oldu ki, o seneye BOLLUK SENESİ diye ad verdiler.

Amine (r.a.) hatun hamile iken Abdulmuttalib Hazret-i Abdullah (r.a.) ı ticaret için Şam’a gönderdi. Abdullah(r.a.) Şam’dan dönüp Medine’ye geldi. Medine’de hasta oldu. Mekke’ye gelemeyip akrabasının evinde kaldı.

Kafile Mekke’ye gelip Abdullah (r.a.) ın hastalığını Abdulmuttalib’e haber verdiler. O sırada Abdullah (r.a.) vefat etti. Medine’de defn ettiler. Abdulmuttalib büyük oğlu Haris’i gönderip Abdullah (r.a.) ı getirmesini söyledi. Haris Medine’ye gelip Abdullah (r.a.) vefat etmiş buldu. Gelip Abdulmuttalib’e haber verdi. Hazreti Abdullah (r.a.) ın ömrü Yirmibeş yıl idi.

O vefat ettiği vakit Sultan-i Enbiye (Sallallahu aleyhi vesellem) henüz dünyaya teşrif etmemiş idi. Böyle olmasının hikmeti belki yetimin kiymeti fazla olur. Yahut baba hakkı, O hazretin üzerine vacib olmasın diye Hak Teala (c.c.) böyle TAKDİR EYLEDİ.

Amina (r.a.) hatun Veheb’ın kızıdır. Veheb abdi menafın oğludur. O da zührenin oğludur. Zühre kilab oğludur.

Devam edecek…

Mearicun Nübüvve (Altiparmak)

Allah-u Teala (c.c.) hazretleri bizleri ve sizleri Bu fani dünya’nın şerrinden muhafeze eylesin. Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Şefaatına nail Eylesin. AMİN…

Fuad Yusufoğlu