بسم الله الرحمن الرحيم

Çağ-Çağ barajı (Nusaybin)

Resulullah (a.s.v.) şakalaşmayı yasaklamıştır. Az olmak şartı ile arada bir yapmak mubahtır. Şart iyi huylu, güzel ahlaklı olmaktır. Ve yine şarttır ki, adet ve meslek halına getirlmemeli ve doğru söylemelidir.

Çünkü;

Fazla şaka ve mizah vaktı öldürür ve çok güldürür. Çok gülmek ise kalbı karartır. Heybet ve vakarı giderir. Hatta böyle kimseden uzak durmaya başlarlar.

Resulullah (a.s.v.) buyuruyor ki;

-“Ben mizah (şaka) konuşurum, fakat doğru konuşurum.”

Yine (a.s.v.) buyurdu ;

-“Başkalarını güldürmek için bir söz söyleyen, Süreyya yıldızından yere düşmekten daha çok, kendi derecesinde düşer.” Çok güldüren her şey kötüdür. Gülmek, tebesümden fazla olmamalıdır.

Resulullah (a.s.v.) buyurdu;

-“Benim bildiğimi siz bilseniz, az güler, çok ağlarsınız.”

Bir kimse, diğer bir kimseye dedi ki;

-“Biliyormusun ki, şübhesiz cehennemden geçilecektır. Nitekim Allah-u Teala (c.c.) Hazretleri;

(-“Sizden her biriniz ondan geçecektir.”) Buyuruyor. Meryem-71

-“Oradan tekrar çıkılacağını biliyormusun?”

Arkadaşı;

-“Hayır bilmiyorum.” Dedi.

Bunun üzerine,

-”Gülmek nedir ve gülmeye sebep nedir?” dedi.

Ata-i Sülemi (r.a.) kırk sene gülmedi. Veheb ibn Verd (r.a.) Ramazan bayramı günü bir gurup kimselerin güldüklerini, eğlendiklerini gördü.

Buyurdu ki;

-“Eğer bu insanları afv etmişler ve oruçlarını kabul etmişlerse, bu işleri, şükür edenlerin işi değildir. Kabul etmemişlerse bu işleri, Allah(c.c.) tan korkanların işleri değildir.”

İbni Abbas (r.a.) buyurdu;

-“Günah işleyip de gülen, cehenneme gider ve daima ağlar.”

Muhammed ibn Vasi (r.a.) Buyurdu;

-“Bir kimse cennette ağlarsa, halina şaşılır mı?”

-“Şaşılır “ dediler.

-“O halde dünyada gülen ve yerinin cennet veya, cehennem olduğunu bilmeyene daha çok şaşılır.”

Haberde geldi ki;

Bir köylü bir deveye binmiş bir şey sormak için, Resulullah (Aleyhisselat-u Vesselam) yanına yaklaşmak istedi. Ne kadar gitmek istediyse de, deve geriye sıçradı

Ashabi Kiram (Rıdvanıllahı aleyh);

-“Ya Resulullah, o adam düştü ve öldü.”

Dediklerinde,

-“Evet, sizin ağzınız da onun kanından doldu.” Buyurdu. Yanı ona gülmüştünüz.

Ömer bin Abdulaziz (r.a.) buyurdu;

-“Allah (c.c.) tan korkunuz ve mizah eylemeyiniz. Zira kalblerde kin doğurur. Ve ondan kötülük doğar. Bir yere toplanınca Kur’an-i Kerimden konuşunuz. Bunu yapamazsanız, iyi kimselerin iyi hallerinden bahsediniz.”

Ömer (r.a.) buyurur;

-“Bir, kimse, kimle şakalaşırsa, onun gözünde küçülür. Ve heybetsiz olur.”

Resulullah (a.s.v.) Süheyb (r.a.) e;

-“Gözün ağrıdığı halde hurma mı yiyorsun?” buyurunca

Süheyb (r.a.);

-“Ağrıyan tarafla yemiyorum.” Dedi.

Bu cevaba Resulullah (a.s.v.) tebessüm buyurdular.

Havvat ibn Cübeyr (r.a.) kadınlara meyili idi. Bir gün Mekke yolunda kadınlardan bir gurupla duruyordu. Resulullah(a.s.v.) oradan geçti. Havvat çok utandı

Resulullah (a.s.v.);

-“Ne yapıyorsun?” buyurdu.

Havvat ibn Cübeyr (r.a.);

-“Azgin bir devem var. Bu kadınlardan devemi zaptedecek bir ip istiyorum.” Dedi. Sonra gitti.

Resulullah (a.s.v.) efendimiz kendisini görünce ;

-“O itaatsız deve, nihayet azgıncılıktan vazgeçti mi? Buyurdu.

Havvat (r.a.) der ki;

-“Utandım, başımı önüme eğdim ve sustum. Bundan sonra ne zaman beni görse, Bunu söylerdi. Hatta bir gün merkep üzerinde geliyordum. İki ayağımı da merkebin bir tarafında bulunduruyordum.

Resulullah(a.s.v.);

-“Ya filan, azgın devenin akibeti ne oldu?” buyurdu

Dedim ki;

-“Seni Peygamber olarak gönderen Allah-u Teala’ya yemin ederim ki Müslüman olduğumdan beri azgınlık yapmadı.

Resulullah (a.s.v.);

-“Allahü Ekber.Ya Rabbi, Ebu Abdullah’a hidayet ver.” Buyurdu.

Böyle latifelar arada sırada sünnet olup, adet halına getirmek caiz değildir.

Kimya-yi Saadet (İmam-ı Ğazali)

Allah (c.c.) bizleri ve sizleri Kendi rızası istikametinde Salih Ameller işleyen kullarından eylesin. AMİN…

Fuad Yusufoğlu