بسم الله الرحمن الرحيم

Bor-e Veysike (Çağ-Çağ nehri) Nusaybin

Süfyan-i Sevri (Radiyallah-u anh)- 2

Bir defa devrin halifesiyle namaz kılıyordu. Halife namaz kılarken sakaliyle oynuyordu.

Hazreti Süfyan-i Sevri namazdan sonra (r.a.);

-“Ey Halife! Namaz kılarken lüzümsüz haraket yepılmaz. Yarın kıyamet günü böyle kıldığın namazları paçavra gibi yüzüne çarparlar.” Buyurunca,

Halife;

-“Biraz yavaş konuş etrafındekiler duyacaklar.” Dedi.

Hazreti Süfyan-i Sevri (r.a.);

-“Eğer böyle önemli bir mes’eleyi izah etmezsem, dinin emrini yerine getirmemiş olurum. Bu ise bana yakışmaz.” Buyurdu.

Bu söz halife’ye çok acı geldi. Halife, kendisine başkalarının da söz söylememesi için darağacının kurulmasını ve âleme ibret için asılmasını emretti.

Darağacının kurulduğu gün, Hazreti Süfyan-i Sevri (r.a.) nın, yanında Hazreti Fudayl bin İyyad (r.a.) ve Hazreti Süfyan bin Uyeyne (r.a.) olduğu halde uyuyordu.

Bu iki büyük veli, onun asılacağını öğrenmişlerdi. Birbirlerine;

-“Asılacağını uyanıncaya kadar bildirmiyelim.” Derken işitti.

Ve Süfyan-i Sevri (r.a.);

-“Ne konuşuyorsunuz?” buyurdu.

Onlar da; durumu Hazreti Süfyan-i Sevri (r.a.) ye anlattılar.

O da;

-“Ben yaşamağa hevesli bir kimse değilim. Fakat dünyada yarım kalan, yapmam lazım gelen işler var.” Buyurdu.

Süfyan-i Sevri (r.a.) nin Gözleri dolu dolu oldu ve;

-“Ey Allahım! Onları şiddetli bir cezaya çarptır.” Diye dua etti.

Daha duası biter bitmez sarayın kubbesi çöktü. Halife Ca’fer ve adamları altında kalarak can verdiler.

O iki büyük zat;

-“Bu kadar çabuk kabul olunan bir duâ işitmedik.” Dediler

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

<<<Süfyan-i Sevri (r.a.) nın bir başka yazısı>><

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri Süfyan-i Sevri hazretleri (Radiyallah-u anh) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu