بسم الله الرحمن الرحيم

Eski kâ’be kapısı (Mekke müzesinden alınmıştır)

Tâc-ül-Ârifin (Ebü’l Vefâ) Radiyallah-u anhu – 7

Ebü’l-Vefâ hazretleri (r.a.) hocasının izniyle Buhara’ya gitti. Orada zahiri ilimlerin hepsini tahsil etti. Tahsilini yaparken, nesebi hakkında kimseye bir şey söylemedi. Tahsilini tamamladıktan sonra memleketine dönmek isteyince,

Arkadaşları ona;

-“Zahiri ilimlerin hepsini öğrendin. Memleketine gitmek istiyorsun. Buna şükran olmak için, bizlere bir ziyafet çekmen gerekmez mi?” dediler.

Bunun üzerine Ebü’l Vefâ hazretleri Tac-ül-Ârifin (r.a.);

-“İsteğinizi memnuniyetle yerine getirmek isterim. Fakat ben fakirim, bu isteğinizi yerine getiremiyeceğim için üzgünüm.” Dedi

Arkadaşları

-“Bu özrünü kabul etmeyiz, (bu talabelerin adetlerindendir) biz ziyafet isteriz.” Dediler.

Bunun üzerine çaresiz kalan Ebü’l Vefâ hazretleri (r.a.) tekliflerini kabul etmek zorunda kaldı.

Fakat ne yapacağını bilemiyordu. Ziyafet verecek parası yoktu. Bir süre düşündükten sonra Buhara melikine gitmeye karar verdi.

Melikin yanına varınca ona;

-“Ben İmâm-i Ali (r.a.) nin evladlarındanım. Buhara’ya ilim öğrenmek için gelmiştim. Tahsilimi tamamladım. Ve memleketime dönmek istedim. Talabe arkadaşlarım (Adetlerindendir) gitmeden önce kendilerine ziyafet vermemi istediler. Fakat ben fakirim, durumum onlara ziyafet vermeye müsaid değildir. Senden, bana yardımcı olmanı istiyorum. Bu yardımın şüphesiz İnd-i İlahi’de boş gitmez.” Dedi.

Buhara meliki onun bu konuşmasını önemsemedi ve;

-“Burada Seyyid çok olur. Senin İmâm-i Ali hazretleri (r.a.) nin torunu olduğıun ne malum?” dedi.

Bu duruma çok üzülen Ebü’l-Vefâ hazretleri, (r.a.) melikin huzurunda çok mütessir olarak çıktı.

Devam edecek…

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri bizleri ve sizleri Tâc-ül-Ârifin (Ebü’l Vefâ) Radiyallah-u anhu’nin yüzü suyu hürmetine günahlarımızı af eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu