بسم الله الرحمن الرحيم

Kasyan göletinde balıklar (Nusaybin)

Ali bin Fudayl bin İyâd (Radiayallah-u anh);

Hadis âlimi. Künyesi, Ali bin Fudayl bin iyâd bin Mes’ûd bin Bişr-et-Temimi. Abbad bin Mansur (r.a.), Abdülaziz bin Ebi Revvad (r.a.), Leys bin Ebi Süleym (r.a.). Zeyd bin Bkir ve Muhammed bin Sevr es-San’ânı (r.a.) den ilim öğrenip rivayette bulundu.

Kendisinden, babası, İbn-i Uyeyna (r.a.), Ebû Bekir bin Iyaş (r.a.), Şihab bin Abbad (r.a.), EBÛ Süleyman ed-Darimi (r.a.), Ahmed bin Abdullah bin Yunus (r.a.) ve başkaları ilim öğrenip hadis-i şerif rivayet ettiler.

İmâm-i Nesâi (r.a.);

-“O sika (Hadis iliminde güvenilir bir zat’dır)” buyurdu.

Hatib el Bağdadi (r.a.) diyor ki;

-“Verâ’ı (şübhelilerden sakınması) çok idi.”

Birgün ağlıyordu. Babası Fudayl bin İyad (r.a.);

-“Yavrucuğum, niçin ağlıyorsun?” diye sordu.

Buyurdu ki;

-“Ey babacığım! Eğer, kıyamet günü bir araya gelemezsek, halimiz nice olur? Onun için ağlıyorum.”

Bunun üzerine Hazreti Fudayl bin iyad (r.a.) buyurdu ki;

-“Yavrucuğum Abdullah bin Mübarek (r.a.) buyuruyor ki; (-“Allah-u teâlâ için dünyadan kesilen kimsenin hali ne güzeldir.”

Ali bin Fudayl (r.a.) bu sözleri duyunca düşüp bayıldı.

Süfyan bin Uyeyne (r.a.) buyuruyor ki;

-“Fudayl bin İyad (r.a.) ve oğlu Ali bin İyad (r.a.) kadar Allah’dan korkması çok olan kimse görmedim.”

Fudayl bin İyad hazretleri (r.a.) buyuruyor ki;

-“Bir gün oğlum Ali’yi, evin avlusunda şöyle söylerken gördüm; (-“Ya Ali, ateşten kurtuluş ne zaman?”

Fudayl bin İyad (r.a.) buyuruyor ki;

-“Küfe’de bir keçimiz vardı. Birgün başkalarının arpalarından yemişti. Bundan sonra o keçinin sütünden içmedik.”

İbn-i Mübarek (r.a.) buyuruyor ki;

-“Zamanımızda insanların en üstünü, Fudayl (r.a.) ve oğlu Ali (r.a.)dir.”

Havf (Allah-u Teâlâ’nın azabından korkmak) ve Reca (Allah-u Teâlâ’nın rahmetinden ümidli olmak) ve faziletleri hakkında anlatılan kıssalar çoktur.

Devam edecek…

<<Bakınız Fudayl bin iyad (r.a.)>>

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri Ali bin Fudayl bin İyâd (Radiyallah-u anhu) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu

Bakisyan (Beylik) köyü Nusaybin

Ali bin Fudayl iyâd (Radiyallah-u anh)- 2

Bir gün Ali bin Fudayl iyâd (r.a.) bir kimsenin;

-“O gün insanlar, Âlemlerin Rabbi için (O’na hesab vermek için kabirlerinden) kalkacaklar.” Mutaffifin suresi- 6 ayet-i kerimesini okumakta olduğunu duydu.

Bunun tesiri ile bayıldı ve yere düştü.

Bir gün Ali bin Fudayl ağlıyordu;

-“Seni ağlatan nedir?” diye sorduklarında

Ali bin Fudayl (r.a.);

-“Bana zülm edene, yarın Allah-u Teâlâ’nın huzuruna çıkıp da, hiçbir sebep yokken niçin zülmettiği kendisine sorulunca, hiçbir cevap veremiyecek olan kimseye acıyorum da onun için ağlıyorum.” Buyurdu.

Hazreti Fudayl bin İyâd (r.a.) a, oğlu Ali (r.a.) nin;

-“Yalnız başıma öyle bir yerde olsam ki, ben insanları görsem, ama insanlar görmeseler.” Dediğini söylediler.

Hazreti Fudayl bin İyâd (r.a.);

-“Keşki, oğlum Ali (r.a.), sözünü tamamlasaydı ve deseydi ki; (-“Öyle bir yerde olsam ki, insanlar beni, bende insanları görmesem.” Buyurdu.

Ali bin Fudayl bin İyâd (r.a.) babasından bir müddet önce vefat etti.

Vefat etmesinin sebebi şu idi ki;

Ali bin Fudayl (r.a.), Kur’an-i Kerim’den bir sureyi sonuna kadar dinlemeye tahammül edemez düşüp bayılırdı.

Bir defasında birisi;

“EL-KÂRİA” Suresini okudu. Ali bin Fudayl (r.a.) bunu dinlerken düşüp bayıldı. Baktılar ki RUHUNU TESLİM ETMİŞ.

<<bakınız Fudayl bin İyâd (r.a.)>>

İslam âlimleri ansiklopedisi

Allah-u Teâlâ hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri Ali bin Fudayl bin İyâd (Radiyallah-u anhu) hurmetine günahlarımızı afv eylesin. Amin

Fuad Yusufoğlu