بسم الله الرحمن الرحيم

Bazne Taka (Navale)

Hadis: 20

20- وعنْ أبي سعِيدٍ سَعْد بْنِ مالك بْنِ سِنانٍ الْخُدْرِيِّ رضي الله عنه أَن نَبِيَّ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَال : « كان فِيمنْ كَانَ قَبْلكُمْ رَجُلٌ قتل تِسْعةً وتِسْعين نفْساً ، فسأَل عن أَعلَم أَهْلِ الأَرْضِ فدُلَّ على راهِبٍ ، فَأَتَاهُ فقال : إِنَّهُ قَتَل تِسعةً وتسعِينَ نَفْساً ، فَهلْ لَهُ مِنْ توْبَةٍ ؟ فقال : لا فقتلَهُ فكمَّلَ بِهِ مِائةً ثمَّ سألَ عن أعلم أهلِ الأرضِ ، فدُلَّ على رجلٍ عالمٍ فقال: إنهَ قَتل مائةَ نفسٍ فهلْ لَهُ مِنْ تَوْبةٍ ؟ فقالَ: نَعَمْ ومنْ يحُولُ بيْنَهُ وبيْنَ التوْبة ؟ انْطَلِقْ إِلَى أَرْضِ كذا وكذا ، فإِنَّ بها أُنَاساً يعْبُدُونَ الله تعالى فاعْبُدِ الله مَعْهُمْ ، ولا تَرْجعْ إِلى أَرْضِكَ فإِنَّهَا أَرْضُ سُوءٍ ، فانطَلَق حتَّى إِذا نَصَف الطَّريقُ أَتَاهُ الْموْتُ فاختَصمتْ فيهِ مَلائكَةُ الرَّحْمَةِ وملاكةُ الْعَذابِ . فقالتْ ملائكةُ الرَّحْمَةَ : جاءَ تائِباً مُقْبلا بِقلْبِهِ إِلى اللَّهِ تعالى ، وقالَتْ ملائكَةُ الْعذابِ : إِنَّهُ لمْ يَعْمَلْ خيْراً قطُّ ، فأَتَاهُمْ مَلكٌ في صُورَةِ آدمي فجعلوهُ بيْنهُمْ أَي حكماً فقال قيسوا ما بَيْن الأَرْضَين فإِلَى أَيَّتهما كَان أَدْنى فهْو لَهُ، فقاسُوا فوَجَدُوه أَدْنى إِلَى الأَرْضِ التي أَرَادَ فَقبَضْتهُ مَلائكَةُ الرَّحمةِ » متفقٌ عليه.
وفي روايةٍ في الصحيح : « فكَان إِلَى الْقرْيَةِ الصَّالحَةِ أَقْربَ بِشِبْرٍ ، فجُعِل مِنْ أَهْلِها » وفي رِواية في الصحيح : « فأَوْحَى اللَّهُ تعالَى إِلَى هَذِهِ أَن تَبَاعَدِى، وإِلى هَذِهِ أَن تَقرَّبِي وقَال : قِيسُوا مَا بيْنهمَا ، فَوَجدُوه إِلَى هَذِهِ أَقَرَبَ بِشِبْرٍ فَغُفَرَ لَهُ » . وفي روايةٍ : « فنأَى بِصَدْرِهِ نَحْوهَا » .

Hadsis: 20

20: Ebu Said Sa’d b. Mâlik b. Sinân El Hudri Radiyallahu anh’den rivayet edildiğine göre, Peygamber Alayhis selam şöyle buyurmuştur:

-“Sizden evvelkiler içinde bir adam vardı. 99 kişi öldürmüştü. SONRA, DÜNYANIN EN BÜYÜK ALİMİ KİMDİR? DİYE SORUŞTURDU. Ona bir rahip gösterildi. Bunun üzerine rahibin yanına gitti.;

-“ 99 adam öldürdüm, tevbe etsem olur mu?” diye sordu.

Rahip;

-“Tevben kabul olmaz.” Dedi.

Bunun üzerine o adam rahibi de öldürdü; onunla yüzü doldurdu. Sonra yer yüzü halkının en büyük alimini sorup araştırdı. Ona âlim bir kimseyi tavsiye ettiler.

Âlime sordu;

-“100 adam öldürdüm, tevbe etsem kabul olur mu?”

Âlim;

-“Evet, seninle tevbe arasına kim hâil olbilir, filan yere git orada Allah’a ibadet ile meşgül insanlar vardır. Onlarla beraber Allah’a ibadet et. Memleketine dönme; zira orası fena bir yerdir,” dedi

Bunun üzerine adam yola çıktı. Yarı yola vardığında öldü. Rahmet melekleri ile azâb melekleri bu adam hakkında münakaşa ettiler.

Rahmet melekleri;

-“Bu adam candan tevbe ederek geldi,” dediler

Azâb melekleri;

-“Bu adam hiç bir iyilik işlememiştir”

Bunun üzerine insan kıyafetinde bir melek bunların yanına geldi. Melekler onu aralarında hakem yaptılar.

Melek şöyle dedi;

-“İKİ TARAFTAKİ MESAFEYİ MUKAYESE EDİNİZ; Hangi tarafa daha yakın ise, adam o tarafındır.

Mesâfeyi ölçtüler; adamı, varacağı yere daha yakın buldular. Bundan dolayı rahmet melekleri aldılar.

(Hadisi, Buhari ve Müslim rivayet etmişlerdir.)

Sahih’deki başka bir rivayete görei, o kimse, ahâlisi iyi olan karyere bir karış daha yakın olduğundan o karye ahâlisinden sayıldı.

Sahihteki bir diyer rivayette:

Allahû Teâla, öteki karyeye uzaklaşmayı, beriki karyeye de yaklaşmayı işaret etti ve ondan sonra meleklere, iki tarafı mukayese ediniz, dedi.

Mukayese neticesinde, onu, beriki karyeye bir karış daha yakın buldular. Bundan dolayı yarlığandı, deniliyor.

Daha başka bir rivayette de:

Göğsü ile kayarak sâlih köye doğru ötekinden uzaklaştı, fıkrası vardır.

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek…

Allah-u Teâla hazretleri (c.c.) Bizleri ve sizleri Tevbe-i nasuh eden kullarından eylesin. Amin.

Fuad Yusufoğlu

Bazne Takka (Nusaybin)

Hadis -21

 

 

Hadisler içerisinde en uzun Hadis-i şerif olarak da bilinen Riyazus-Salihin kitabında (Hadis- 21) olarak da geçen Bu hadisi-i şerif’in Mealini; İnşallah Bölüm bölüm olarak siz sevgili kardeşlerime aktarmaya çalışacağım Sevgilerimle

Fuad Yusufoğlu

Hadis:21

21- وعَنْ عبْدِ اللَّهِ بنِ كَعْبِ بنِ مَالكٍ ، وكانَ قائِدَ كعْبٍ رضِيَ الله عنه مِنْ بَنِيهِ حِينَ عَمِيَ، قال :سَمِعْتُ كعْبَ بن مَالكٍ رضِي الله عنه يُحَدِّثُ بِحدِيِثِهِ حِين تخَلَّف عَنْ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، في غزوةِ تبُوكَ . قَال كعْبٌ : لمْ أَتخلَّفْ عَنْ رسولِ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، في غَزْوَةٍ غَزَاها إِلاَّ في غزْوَةِ تَبُوكَ ، غَيْر أَنِّي قدْ تخلَّفْتُ في غَزْوةِ بَدْرٍ ، ولَمْ يُعَاتَبْ أَحد تَخلَّف عنْهُ ، إِنَّما خَرَجَ رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم والمُسْلِمُونَ يُريُدونَ عِيرَ قُريْش حتَّى جَمعَ الله تعالَى بيْنهُم وبيْن عَدُوِّهِمْ عَلَى غيْرِ ميعادٍ . وَلَقَدْ شهدْتُ مَعَ رسولِ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ليْلَةَ العَقبَةِ حِينَ تَوَاثَقْنَا عَلَى الإِسْلامِ ، ومَا أُحِبُّ أَنَّ لِي بِهَا مَشهَدَ بَدْرٍ ، وإِن كَانتْ بدْرٌ أَذْكَرَ في النَّاسِ مِنهَا وكان من خبري حِينَ تخلَّفْتُ عَنْ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، في غَزْوَةِ تبُوك أَنِّي لَمْ أَكُنْ قَطُّ أَقْوَى ولا أَيْسَرَ مِنِّي حِينَ تَخلَّفْتُ عَنْهُ في تِلْكَ الْغَزْوَة ، واللَّهِ ما جَمعْتُ قبْلها رَاحِلتيْنِ قطُّ حتَّى جَمَعْتُهُما في تلك الْغَزوَةِ ، ولَمْ يكُن رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يُريدُ غَزْوةً إِلاَّ ورَّى بغَيْرِهَا حتَّى كَانَتْ تِلكَ الْغَزْوةُ ، فغَزَاها رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم في حَرٍّ شَديدٍ ، وَاسْتَقْبَلَ سَفراً بَعِيداً وَمَفَازاً. وَاسْتَقْبَلَ عَدداً كَثيراً ، فجَلَّى للْمُسْلمِينَ أَمْرَهُمْ ليَتَأَهَّبوا أُهْبَةَ غَزْوِهِمْ فَأَخْبَرَهُمْ بوَجْهِهِمُ الَّذي يُريدُ ، وَالْمُسْلِمُون مَع رسول الله كثِيرٌ وَلاَ يَجْمَعُهُمْ كِتَابٌ حَافِظٌ « يُريدُ بذلكَ الدِّيَوان » قال كَعْبٌ : فقلَّ رَجُلٌ يُريدُ أَنْ يَتَغَيَّبَ إِلاَّ ظَنَّ أَنَّ ذلكَ سَيَخْفى بِهِ مَالَمْ يَنْزِلْ فيهِ وَحْىٌ مِن اللَّهِ ، وغَزَا رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم تلكَ الغزوةَ حين طَابت الثِّمَارُ والظِّلالُ ، فَأَنا إِلَيْهَا أَصْعرُ ، فتجهَّز رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وَالْمُسْلِمُون معهُ ، وطفِقْت أَغدو لِكىْ أَتَجَهَّزَ معهُ فأَرْجعُ ولمْ أَقْض شيئاً ، وأَقُولُ في نَفْسى: أَنا قَادِرٌ علَى ذلك إِذا أَرَدْتُ، فلمْ يَزلْ يتمادى بي حتَّى اسْتمَرَّ بالنَّاسِ الْجِدُّ ، فأَصْبَحَ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم غَادياً والْمُسْلِمُونَ معَهُ ، وَلَمْ أَقْضِ مِنْ جهازي شيْئاً ، ثُمَّ غَدَوْتُ فَرَجَعْتُ وَلَم أَقْض شَيْئاً ، فَلَمْ يزَلْ يَتَمادَى بِي حَتَّى أَسْرعُوا وتَفَارَط الْغَزْوُ ، فَهَمَمْتُ أَنْ أَرْتَحِل فأَدْركَهُمْ ، فَيَاليْتَني فَعلْتُ ، ثُمَّ لَمْ يُقَدَّرْ ذلك لي ، فَطفقتُ إِذَا خَرَجْتُ في النَّاسِ بَعْد خُرُوجِ رسُول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يُحْزُنُنِي أَنِّي لا أَرَى لِي أُسْوَةً ، إِلاَّ رَجُلاً مَغْمُوصاً عَلَيْه في النِّفاقِ ، أَوْ رَجُلاً مِمَّنْ عَذَرَ اللَّهُ تعالَى مِن الضُّعَفَاءِ ، ولَمْ يَذكُرني رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم حتَّى بَلَغ تَبُوكَ ، فقالَ وَهُوَ جَالِسٌ في القوْمِ بتَبُوك : ما فَعَلَ كعْبُ بْنُ مَالكٍ ؟ فقالَ رَجُلٌ مِن بَنِي سلمِة : يا رسول الله حَبَسَهُ بُرْدَاهُ ، وَالنَّظرُ في عِطْفيْه . فَقال لَهُ مُعَاذُ بْنُ جَبَلٍ رضيَ اللَّهُ عنه . بِئس ما قُلْتَ ، وَاللَّهِ يا رسول الله مَا عَلِمْنَا علَيْهِ إِلاَّ خَيْراً ، فَسكَت رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم. فبَيْنَا هُوَ علَى ذلك رَأَى رَجُلاً مُبْيِضاً يَزُولُ به السَّرَابُ ، فقالَ رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم : كُنْ أَبَا خَيْثمَةَ ، فَإِذا هوَ أَبُو خَيْثَمَةَ الأَنْصَاريُّ وَهُوَ الَّذي تَصَدَّقَ بصاع التَّمْر حين لمَزَهُ المنافقون قَالَ كَعْبٌ : فَلَّما بَلَغني أَنَّ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَدْ توَجَّهَ قَافلا منْ تَبُوكَ حَضَرَني بَثِّي ، فطفقتُ أَتذكَّرُ الكذِبَ وَأَقُولُ: بِمَ أَخْرُجُ من سَخطه غَداً وَأَسْتَعينُ عَلَى ذلكَ بِكُلِّ ذِي رَأْي مِنْ أَهْلي ، فَلَمَّا قِيلَ : إِنَّ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قدْ أَظِلَّ قادماً زاحَ عَنِّي الْبَاطِلُ حَتَّى عَرَفتُ أَنِّي لم أَنج مِنْهُ بِشَيءٍ أَبَداً فَأَجْمَعْتُ صِدْقَةُ ، وأَصْبَحَ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَادماً ، وكان إِذا قدمَ مِنْ سَفَرٍ بَدَأَ بالْمَسْجد فرَكعَ فيه رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ جَلس للنَّاس ، فلمَّا فعل ذَلك جَاءَهُ الْمُخلَّفُونَ يعْتذرُون إِليْه وَيَحْلفُون لَهُ ، وكانوا بضعاً وثمَانين رَجُلا فقبل منْهُمْ عَلانيَتهُمْ وَاسْتغفَر لهُمْ وَوَكلَ سَرَائرَهُمْ إِلى الله تعَالى . حتَّى جئْتُ ، فلمَّا سَلَمْتُ تبسَّم تبَسُّم الْمُغْضب ثمَّ قَالَ : تَعَالَ، فجئتُ أَمْشي حَتى جَلَسْتُ بيْن يَدَيْهِ ، فقالَ لِي : مَا خَلَّفَكَ ؟ أَلَمْ تكُنْ قد ابْتَعْتَ ظَهْرَك، قَالَ قُلْتُ : يَا رَسُولَ الله إِنِّي واللَّه لَوْ جلسْتُ عنْد غيْركَ منْ أَهْلِ الدُّنْيَا لَرَأَيْتُ أَني سَأَخْرُج منْ سَخَطه بعُذْرٍ ، لقدْ أُعْطيتُ جَدَلا ، وَلَكنَّي وَاللَّه لقدْ عَلمْتُ لَئن حَدَّثْتُكَ الْيَوْمَ حديث كَذبٍ ترْضى به عنِّي لَيُوشكَنَّ اللَّهُ يُسْخطك عليَّ ، وإنْ حَدَّثْتُكَ حَديث صدْقٍ تجدُ علَيَّ فيه إِنِّي لأَرْجُو فِيه عُقْبَى الله عَزَّ وَجلَّ ، واللَّه ما كان لِي من عُذْرٍ ، واللَّهِ مَا كُنْتُ قَطُّ أَقْوَى وَلا أَيْسر مِنِّي حِينَ تَخلفْتُ عَنك قَالَ : فقالَ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم : « أَمَّا هذَا فقَدْ صَدَقَ ، فَقُمْ حَتَّى يَقْضيَ اللَّهُ فيكَ » وسَارَ رِجَالٌ مِنْ بَنِي سَلمة فاتَّبعُوني ، فقالُوا لِي : واللَّهِ مَا عَلِمْنَاكَ أَذنْبتَ ذَنْباً قبْل هذَا ، لقَدْ عَجَزتَ في أن لا تَكُون اعتذَرْت إِلَى رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم بمَا اعْتَذَرَ إِلَيهِ الْمُخَلَّفُون فقَدْ كَانَ كافِيَكَ ذنْبكَ اسْتِغفارُ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم لَك . قَالَ : فوالله ما زَالُوا يُؤنِّبُوننِي حتَّى أَرَدْت أَنْ أَرْجِعَ إِلى رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فأَكْذِب نفسْي ، ثُمَّ قُلتُ لهُم : هَلْ لَقِيَ هَذا معِي مِنْ أَحدٍ ؟ قَالُوا : نَعَمْ لقِيَهُ معك رَجُلان قَالا مِثْلَ مَا قُلْتَ ، وقيل لَهمَا مِثْلُ مَا قِيلَ لكَ ، قَال قُلْتُ : مَن هُمَا ؟ قالُوا : مُرارةُ بْنُ الرَّبِيع الْعَمْرِيُّ ، وهِلال ابْن أُميَّةَ الْوَاقِفِيُّ ؟ قَالَ : فَذكَروا لِي رَجُلَيْنِ صَالِحَيْن قدْ شَهِدا بدْراً فِيهِمَا أُسْوَةٌ . قَالَ : فَمَضيْت حِينَ ذَكَروهُمَا لِي .وَنهَى رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم عن كَلامِنَا أَيُّهَا الثلاثَةُ مِن بَين من تَخَلَّف عَنهُ ، قالَ : فاجْتَنبَنا النَّاس أَوْ قَالَ: تَغَيَّرُوا لَنَا حَتَّى تَنَكَّرت لِي في نفسي الأَرْضُ ، فَمَا هيَ بالأَرْضِ التي أَعْرِفُ ، فَلَبثْنَا عَلَى ذَلكَ خمْسِينَ ليْلَةً . فأَمَّا صَاحبايَ فَاستَكَانَا وَقَعَدَا في بُيُوتهمَا يَبْكيَانِ وأَمَّا أَنَا فَكُنتُ أَشَبَّ الْقَوْمِ وَأَجْلَدَهُمْ ، فَكُنتُ أَخْرُج فَأَشهَدُ الصَّلاة مَعَ الْمُسْلِمِينَ، وَأَطُوفُ في الأَسْوَاقِ وَلا يُكَلِّمُنِي أَحدٌ ، وآتِي رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فأُسَلِّمُ عَلَيْهِ ، وَهُو في مجْلِسِهِ بعدَ الصَّلاةِ ، فَأَقُولُ في نفسِي : هَل حَرَّكَ شفتَيهِ بردِّ السَّلامِ أَم لاَ ؟ ثُمَّ أُصلِّي قريباً مِنهُ وأُسَارِقُهُ النَّظَرَ ، فَإِذَا أَقبَلتُ على صلاتِي نَظر إِلَيَّ ، وإِذَا الْتَفَتُّ نَحْوَهُ أَعْرَضَ عَنِّي ، حَتى إِذا طَال ذلكَ عَلَيَّ مِن جَفْوَةِ الْمُسْلمينَ مشَيْت حَتَّى تَسوَّرْت جدارَ حَائط أبي قَتَادَةَ وَهُوَا ابْن عَمِّي وأَحبُّ النَّاسَ إِلَيَّ ، فَسلَّمْتُ عَلَيْهِ فَواللَّهِ مَا رَدَّ عَلَيَّ السَّلامَ ، فَقُلْت لَه : يا أَبَا قتادَة أَنْشُدكَ باللَّه هَلْ تَعْلَمُني أُحبُّ الله وَرَسُولَه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ؟ فَسَكَتَ، فَعُدت فَنَاشَدتُه فَسكَتَ ، فَعُدْت فَنَاشَدْته فَقَالَ : الله ورَسُولُهُ أَعْلَمُ . فَفَاضَتْ عَيْنَايَ ، وَتَوَلَّيْتُ حَتَّى تَسَوَّرتُ الْجدَارَفبَيْنَا أَنَا أَمْشي في سُوقِ المدينةِ إِذَا نَبَطيُّ منْ نبطِ أَهْلِ الشَّام مِمَّنْ قَدِمَ بالطَّعَامِ يبيعُهُ بالمدينةِ يَقُولُ : مَنْ يَدُلُّ عَلَى كعْبِ بْنِ مَالكٍ ؟ فَطَفقَ النَّاسُ يشيرون له إِلَى حَتَّى جَاءَني فَدَفَعَ إِلى كتَاباً منْ مَلِكِ غَسَّانَ ، وكُنْتُ كَاتِباً . فَقَرَأْتُهُ فَإِذَا فيهِ : أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّهُ قَدْ بلَغَنَا أَن صاحِبَكَ قدْ جَفاكَ ، ولمْ يجْعلْك اللَّهُ بدَارِ هَوَانٍ وَلا مَضْيعَةٍ ، فَالْحقْ بِنا نُوَاسِك ، فَقلْت حِين قرأْتُهَا: وَهَذِهِ أَيْضاً من الْبَلاءِ فَتَيمَّمْتُ بِهَا التَّنُّور فَسَجرْتُهَا .حَتَّى إِذَا مَضَتْ أَرْبَعُون مِن الْخَمْسِينَ وَاسْتَلْبَثِ الْوَحْىُ إِذَا رسولِ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يَأْتِينِي ، فَقَالَ: إِنَّ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يَأَمُرُكَ أَنْ تَعْتزِلَ امْرأَتكَ ، فقُلْتُ: أُطَلِّقُهَا ، أَمْ مَاذا أَفعْلُ ؟ قَالَ: لا بَلْ اعتْزِلْهَا فلا تقربَنَّهَا ، وَأَرْسلَ إِلى صَاحِبيَّ بِمِثْلِ ذلِكَ . فَقُلْتُ لامْرَأَتِي : الْحقِي بِأَهْلكِ فَكُونِي عِنْدَهُمْ حَتَّى يَقْضِيَ اللُّهُ في هذَا الأَمر ، فَجَاءَت امْرأَةُ هِلالِ بْنِ أُمَيَّةَ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فقالتْ لَهُ : يا رسول الله إِنَّ هِلالَ بْنَ أُميَّةَ شَيْخٌ ضَائعٌ ليْسَ لَهُ خادِمٌ ، فهلْ تَكْرهُ أَنْ أَخْدُمهُ ؟ قال : لا، وَلَكِنْ لا يَقْربَنَّك . فَقَالَتْ : إِنَّهُ وَاللَّه مَا بِهِ مِنْ حَركةٍ إِلَى شَيءٍ ، وَوَاللَّه ما زَالَ يَبْكِي مُنْذُ كَانَ مِنْ أَمْرِهِ مَا كَانَ إِلَى يَوْمِهِ هَذَا . فَقَال لِي بعْضُ أَهْلِي: لَو اسْتأَذنْت رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم في امْرَأَتِك ، فقَدْ أَذن لامْرأَةِ هِلالِ بْنِ أُمَيَّةَ أَنْ تَخْدُمَهُ؟ فقُلْتُ: لا أَسْتَأْذِنُ فِيهَا رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، ومَا يُدْريني مَاذا يَقُولُ رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إِذَا اسْتَأْذَنْتُهُ فِيهَا وَأَنَا رَجُلٌ شَابٌّ فلَبِثْتُ بِذلك عشْر ليالٍ ، فَكَمُلَ لَنا خمْسُونَ لَيْلَةً مِنْ حينَ نُهي عَنْ كَلامنا .ثُمَّ صَلَّيْتُ صَلاَةَ الْفَجْرِ صباحَ خمْسينَ لَيْلَةً عَلَى ظهْرِ بَيْتٍ مِنْ بُيُوتِنَا ، فَبينَا أَنَا جَالسٌ عَلَى الْحال التي ذكَر اللَّهُ تعالَى مِنَّا ، قَدْ ضَاقَتْ عَلَيَّ نَفْسِى وَضَاقَتْ عَليَّ الأَرضُ بمَا رَحُبَتْ، سَمعْتُ صَوْتَ صَارِخٍ أوفي عَلَى سَلْعٍ يَقُولُ بأَعْلَى صَوْتِهِ : يَا كَعْبُ بْنَ مَالِكٍ أَبْشِرْ، فخرَرْتُ سَاجِداً ، وَعَرَفْتُ أَنَّهُ قَدْ جَاءَ فَرَجٌ فَآذَنَ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم النَّاس بِتوْبَةِ الله عَزَّ وَجَلَّ عَلَيْنَا حِين صَلَّى صَلاة الْفجْرِ فذهَبَ النَّاسُ يُبَشِّرُوننا ، فذهَبَ قِبَلَ صَاحِبَيَّ مُبَشِّرُونَ ، وركض رَجُلٌ إِليَّ فرَساً وَسَعَى ساعٍ مِنْ أَسْلَمَ قِبَلِي وَأَوْفَى عَلَى الْجَبلِ ، وكَان الصَّوْتُ أَسْرَعَ مِنَ الْفَرَسِ ، فلمَّا جَاءَنِي الَّذي سمِعْتُ صوْتَهُ يُبَشِّرُنِي نَزَعْتُ لَهُ ثَوْبَيَّ فَكَسَوْتُهُمَا إِيَّاهُ ببشارَته واللَّه ما أَمْلِكُ غَيْرَهُمَا يوْمَئذٍ ، وَاسْتَعَرْتُ ثَوْبَيْنِ فَلَبسْتُهُمَا وانْطَلَقتُ أَتَأَمَّمُ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يَتَلَقَّانِي النَّاسُ فَوْجاً فَوْجاً يُهَنِّئُونني بِالتَّوْبَةِ وَيَقُولُون لِي : لِتَهْنِكَ تَوْبَةُ الله عَلَيْكَ، حتَّى دَخَلْتُ الْمَسْجِدَ فَإِذَا رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم جَالِسٌ حَوْلَهُ النَّاسُ ، فَقَامَ طلْحَةُ بْنُ عُبَيْد الله رضي الله عنه يُهَرْوِل حَتَّى صَافَحَنِي وهَنَّأَنِي ، واللَّه مَا قَامَ رَجُلٌ مِنَ الْمُهاجِرِينَ غَيْرُهُ ، فَكَان كَعْبٌ لا يَنْساهَا لِطَلحَة . قَالَ كَعْبٌ : فَلَمَّا سَلَّمْتُ عَلَى رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ، قال: وَهوَ يَبْرُقُ وَجْهُهُ مِنَ السُّرُور أَبْشِرْ بِخَيْرِ يَوْمٍ مَرَّ عَلَيْكَ ، مُذْ ولَدَتْكَ أُمُّكَ ، فقُلْتُ : أمِنْ عِنْدِكَ يَا رَسُول اللَّهِ أَم مِنْ عِنْد الله ؟ قَالَ : لاَ بَلْ مِنْ عِنْد الله عَز وجَلَّ ، وكانَ رسول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إِذَا سُرَّ اسْتَنارَ وَجْهُهُ حتَّى كَأنَّ وجْهَهُ قِطْعَةُ قَمر، وكُنَّا نعْرِفُ ذلِكَ مِنْهُ، فلَمَّا جلَسْتُ بَيْنَ يدَيْهِ قُلتُ: يَا رسول اللَّهِ إِنَّ مِنْ تَوْبَتِي أَنْ أَنْخَلِعَ مِن مَالي صدَقَةً إِلَى اللَّهِ وإِلَى رَسُولِهِ .فَقَالَ رَسُول الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم : أَمْسِكْ عَلَيْكَ بَعْضَ مَالِكَ فَهُوَ خَيْر لَكَ ، فَقُلْتُ إِنِّي أُمْسِكُ سَهْمِي الَّذي بِخيْبَر . وَقُلْتُ : يَا رَسُولَ الله إِن الله تَعَالىَ إِنَّما أَنْجَانِي بالصدق ، وَإِنْ مِنْ تَوْبَتي أَن لا أُحدِّثَ إِلاَّ صِدْقاً ما بَقِيتُ ، فوا لله ما علِمْتُ أحداً مِنَ المسلمِين أَبْلاْهُ اللَّهُ تَعَالَى في صدْق الْحَديث مُنذُ ذَكَرْتُ ذَلكَ لرِسُولِ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم أَحْسَنَ مِمَّا أَبْلاَنِي اللَّهُ تَعَالَى ، وَاللَّهِ مَا تَعمّدْت كِذْبَةً مُنْذُ قُلْت ذَلِكَ لرَسُولِ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إِلَى يَوْمِي هَذَا ، وَإِنِّي لأَرْجُو أَنْ يَحْفظني اللَّهُ تَعَالى فِيمَا بَقِي ، قَالَ : فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى : { لَقَدْ تَابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهَاجِرِينَ والأَنْصَارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ في سَاعَةِ الْعُسْرةِ } حَتَّى بَلَغَ : { إِنَّه بِهِمْ رَءُوفٌ رَحِيمٌ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وَعَلَى الثَّلاَثةِ الَّذينَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ } حتى بلغ: { اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادقين } [ التوبة : 117 ، 119 ] .قالَ كعْبٌ : واللَّهِ مَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ مِنْ نِعْمَةٍ قَطُّ بَعْدَ إِذْ هَدانِي اللَّهُ لِلإِسْلام أَعْظمَ في نَفسِي مِنْ صِدْقي رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم أَن لاَّ أَكُونَ كَذَبْتُهُ ، فأهلكَ كَمَا هَلَكَ الَّذِينَ كَذَبُوا إِن الله تَعَالَى قَالَ للَّذِينَ كَذَبُوا حِينَ أَنزَلَ الْوَحْيَ شَرَّ مَا قَالَ لأحدٍ ، فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَى : {سيَحلِفون بِاللَّه لَكُمْ إِذَا انْقَلَبْتُم إِليْهِم لتُعْرِضوا عَنْهُمْ فأَعْرِضوا عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْس ومَأواهُمْ جَهَنَّمُ جَزاءً بِمَا كَانُوا يكْسبُون . يَحْلِفُونَ لَكُمْ لِتَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنْ ترْضَوْا عَنْهُمْ فَإِن الله لاَ يَرْضَى عَنِ الْقَوْم الفاسقين َ } [ التوبة 95 ، 96 ] .قال كَعْبٌ : كنَّا خُلِّفْنَا أَيُّهَا الثَّلاَثَةُ عَنْ أَمْر أُولِئَكَ الَّذِينَ قَبِلَ مِنْهُمْ رَسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم حِينَ حَلَفوا لَهُ ، فبايعَهُمْ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمْ ، وِأرْجَأَ رَسولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم أمْرَنا حَتَّى قَضَى اللَّهُ تَعَالَى فِيهِ بِذَلكَ ، قَالَ اللُّه تَعَالَى : { وَعَلَى الثَّلاَثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا } .وليْسَ الَّذي ذَكَرَ مِمَّا خُلِّفنا تَخَلُّفُنا عَن الغزو ، وَإِنََّمَا هُوَ تَخْلَيفهُ إِيَّانَا وإرجاؤُهُ أَمْرَنَا عَمَّنْ حَلَفَ لَهُ واعْتذَرَ إِليْهِ فَقَبِلَ مِنْهُ . مُتَّفَقٌ عليه .وفي رواية « أَنَّ النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم خَرَجَ في غَزْوةِ تَبُوك يَوْمَ الخميسِ ، وَكَان يُحِبُّ أَنْ يَخْرُجَ يَوْمَ الخميس » .وفي رِوَايةٍ : « وَكَانَ لاَ يَقدُمُ مِنْ سَفَرٍ إِلاَّ نهَاراً في الضُّحَى . فَإِذَا قَدِم بَدَأَ بالمْسجدِ فصلَّى فِيهِ ركْعتيْنِ ثُمَّ جَلَس فِيهِ » .

Hadis: 21;

Abdullah b. Kab b. Malik’ten rivayet edildiğine göre, Ka’b b. Mâlik radiyallahu anh’ gözlerini kaybettiği zaman oğulları içinden kendisini elinden tutup götüren Abdullah (r.a.) şöyle diyor;

-“Kâb bin Malik’i (r.a.) Tebük gazâsında Peygamber aleyhis-selam’dan ayrılıp kaldığını analatırken dinledim, (Allah onlardan razı olsun) Şöyle dedi;

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek….

Bazne taka (bir başka boyutu) Navale -Nusaybin-

Hadis -21 (Birinci bölüm)

Hadisler içerisinde en uzun Hadis-i şerif olarak da bilinen Riyazus-Salihin kitabında (Hadis- 21) olarak da geçen Bu hadisi-i şerif’in Mealini; İnşallah Bölüm bölüm olarak siz sevgili kardeşlerime aktarmaya çalışacağım

Sevgilerimle
Fuad Yusufoğlu,

Hadis: 21;(Birinci Bölüm)

Abdullah b. Kab b. Malik’ten rivayet edildiğine göre, Ka’b b. Mâlik radiyallahu anh’ gözlerini kaybettiği zaman oğulları içinden kendisini elinden tutup götüren Abdullah (r.a.) şöyle diyor;

-“Kâb bin Malik’i (r.a.) Tebük gazâsında Peygamber aleyhis-selam’dan ayrılıp kaldığını analatırken dinledim, (Allah onlardan razı olsun) Şöyle dedi;

-“Rsûl-i Ekrem’in Tebük gazâsındn başka gazâlarının hiçbirinde Ondan ayrılıp kalamıştım. Yalnız Bedir gazâsından kalmıştım. Lâkin bu gazveden kalan hiçbir kimse azarlanmamıştı. Zira Resûlaullah ve Mûslümanlar kureyş’in (Ticaret) kervanını takibe çıkmışlardı.

Allah bunları, haberleri olmaksızın, düşmanları ile bir arada toplayıverdi. Lakin şu var ki, İSLAM İÇİN SÖZ VERİRKEN akabe gecesinde Resûl-i Ekrem Aleyhis-selamın yanında hazır bulundum.

Bedir gazvesi insanlar arasında her ne kadar Akabe gecesinden daha ünlü ise de, Akabe’de bulunacağıma, Bedir gazvesinde bulunsaydım demem.

Tebük gazvesinde Peygamber aleyhis-selam’den ayrılıp kalmama dair hikayem şudur;

-“Hiçbir zaman bu gazvede Resûlullah (aleyhis-selam) dan ayrılıp kalmadığımdakinden daha halli ve daha vakitli değildim. Bu gazveye kadar hiçbir zaman iki binek sahibi olmamıştım. Bu gazvede ise iki binek sahibi bulunuyordum.

Sonra Peygamber aleyhis-selam bu gazeye gelinceye kadar herhangi bir yere gazâ için gittiğinde o yeri söylemez, başka bir yere gider gibi görünürdü.

Bu gazvede ise, uzak yere haraket ettiğinden ve bu gazâ’yı şiddetli sıcak mevsimde yaptığından ve büyük askerle karşılaşmak için gittiğinden, meseleyi açıkladı.

Meselenin büyüklüyüne göre hazırlıkta bulunabilmeleri için, Müslümanlara, gidecekleri yeri söyledi. Resûlullah Aleyhis-selam’ın maiyetinde Müslümanlar pek çoktu. Ve bunların isimleri bir deftere kaydedilmemişti.”

Kâ’b radiyallah-u anhu sözlerine devamla şöyle dedi;

-“Herhangi bir kimse asker arasında sıvışsa, bu hususta vahiy nazil olmadıkça, bu işin gizli kalacağını zanededebilirdi.”

Yukarıda zikrettiğimiz veçhile Peygamber aleyhis-selam bu gazveyi, meyvelerin yetiştiği ve gölgelerin arandığı mevsimde yapmıştı. Ben de bunlara çok düşkündüm.

Peygamber Aleyhis-selam ve onunla birlikte Müslümanlar hazırlığa başladılar. Ben de hazırlanmak için çıkar, lâkin hiçbir şey yapmadan dönerdim.”

Ve kendi kendime;

-“Bu işi ne vakit olsa yapabilirim.” Derdim.

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek….

Sine dize-Bazne taka- mevki-i (Nusaybin)

Hadis: 21 (İkinci bölüm)

Ve kendi kendime;

-“Bu işi ne vakit olsa yapabilirim.” Derdim.

-“Bu hal devam etti. Herkes işini ciddi tuttu. Derken Peygamber Aleyhis-selam Müslünamlarla bir gün erkenden yola çıktı. Halbuki henüz hiçbir hazırlıkta bulunmamıştım.”

-“Ertesi gün sabahlayın hazırlık için yine çıktım. Lâkin hiçbir şey yapmadan evime döndüm.Benim bu halım devam etti.”

Cemaat harbe erişmek için acele ettiler. Fakat henüz muhârebeye tutuşmamışlardı. Yola çıkıp arkalarından erişmeyi düşündüm. Keşki yapmış olsaydım; fakat bu da müyesser olmadı.”

-“Resulullah aleyhis-selam bu gazâya gittikten sonra insanlar arasına çıktığımda kendime arkadaş olarak ancak munafıklık damgası vurulmuş kimseleri, yahud Allah’ın ma’zur gördüğü âciz kimseleri görmekliğim beni kederlendirdi.”

-“Peygamber aleyhis-selam, Tebük’e varıncaya kadar beni anmamış, Tebük’e vardıkta orada cemâatın içinde otururken;

-“Kâ’b b. Mâlik ne yaptı,” demiş.

Bunun üzerine Beni Selime’den bir adam;

-“Cüppelerine ve endamına bakıp gururlanması onu yola çıkmaktan alıkoydu.” Demiş.

Bunun üzerine Muaz bin Cebel radiyallahu anhu adama;

-“Ne çirkin söz söyledin.” Demiş.

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek…

Beyaz su ile Siyah suyun birleştiği yer (sonbahar) Ayni fotoğraf

Beyaz su ile Siyah suyun birleştiği yer (Yazın)Ayni fotoğraf

Hadis 21…(Dördüncü bölüm)

-“Peygamber Aleyhis-selam da dönüp geldi.

-“Resûl-i Ekrem Aleyhis-selam seferden dönünce ilk evvel Mescide uğrar ve orada iki rek’at namaz kılar, sonra halkın işlerini görüşmek için otururdu.”

-“Resûlullah Aleyhis-selam bu işleri yapınca, gazâdan geri kalanlar Peygamber aleyhis-selam’ın yanına geldiler, mâzeret gösterdiler, inandırmak için yemin etiler.”

-“Bunlar seksen bu kadar kişi idiler. Resûl-i Ekrem bunların zahirde gösterdikleri ma’zereti kabul edip onlarla bîat ve onlar için istiğfar ve içyüzlerini Allah’a havale etti. Nihayet ben geldim. Selam verdiğimde dargın kimse gibi gülümsedi, sonra;

-“Gel.” Dedi. Bunun üzerine yürüyerek yanına geldim ve önünde oturdum. Bana şöyle dedi;

-“Niçin gazâdan geri kaldın. Binek satın almış değimliydin?”

Ben de şöyle dedim;

-“Ya Resûlullah Allah’a kasem ederim ki, sizden başkası, yani, ehli dünyadan birisinin yanında bulunsaydım özür beyân ederek onun gadabinden kurtulabileceğimi zanediyorum; zira söz söylemesini bilirim.

-“Va’llahi biliyorum ki, bugün yalan söyleyip sizi memnun edersem de Allah-u teâla sizi bana gücendirebilir Eğer doğrusunu söylersem Siz bana kızacaksınız. Lâkin ben doğru söylemekle Allah’tan hayırlı sonuç beklerim.”

-“Yemin ederim ki, gazâdan kalmam için hiçbir özürüm yoktu. Hiçbir zaman, Sizden ayrılıp kaldığım zamandakinden daha kuvvetli ve daha zengin değildim.”

-“Kâ’b devam etti.;

Peygamber aleyhis-selam;

-“İşte bu doğru söyledi.”

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek…

Kasyan Ziyareti (nusaybin)

Hadis 21…(Beşinci Bölüm)

Peygamber aleyhis-selam;

-“İşte bu doğru söyledi. Haydi kalk, hakkında Allah’ın hükmü vahyedilinceye kadar bekle.” Dedi.

Bende kalktım. Beni Selime’den birkaç adamlar peşime takıldılar. Ve;

-“Allah’a yemin ederiz ki, bundan önce hiçbir suç işlemediğini biliyoruz. Yazıklar olsun sana ki gazâdan kalan başkaları gibi Resûlullah aleyhis selam’a ma’zeret beyan edemedin. Suçun için Peygamber Aleyhis selam’ın istiğfarı kâfi idi.” Dediler.

Durmadan beni o kadar azarladılar ki, hatta, Peygamber Aleyhis selam katına dönüp kendimi yalanlamayı düşündüm.

Sonra onlara sordum;

-“Beninle birlikte bu cezâya uğrayan kimse var mı?” dedim.

-“Evet seninle berâber iki kimse cezâya uğradılar; senin gibi cevap verdiler de senin aldığın cevabı aldılar.” Dediler.

-“Bu iki adam kimlerdir?” dedim.

-“Rebiâ oğlu Mürâretü’l- Âmiri ileHilâl b. Ümeyyetü’l-Vâkıfî” dediler.

Bedir gazâsında hazır bulunan ve bana örnek olabilecek iki iyi ve Salih adamı söylediler.
Bunları söylediklerinde yoluma devam ettim.

-“Peygamber Aleyhis-selam, bu gazâda kendisinden ayrılıp kalanlar içinden bizim üçümüzle konuşmaktan (insanları) nehyetti.”

Kâ’b şöyle devam etti;

-“Bunun üzerine ahâli bizden çekindiler, yahut bize karşı yan çizmeye başladılar. Hatta memleketim bana yabancı gelmeye başladı. Tanıdığım yer olmaktan çıktı. 50 gün bu hal üzere kaldık.”

-“Diğer iki arkadaşıma gelince: Onlar sindiler; ağlayarak evlerinde oturdular. Ben bunların en genci ve en dinci olduğumdan evimden çıkar, cemâatle namazda hazır olurdum. Ve çarşılarda dolaşırdım. Lâkin kimse benimle konuşmazdı.”

-“Peygamber Aleyhis-selam’ın yanına gelir ve namazdan sonra oturduğu yerde ona selam verir de kendi kendime,”

-“Acabe selâmımı alıp dudaklarını kımıldattı mı” der.

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek…

 

Navale sipi (Nusaybin)

Hadis: 21…(Altıncı bölüm)

-“Peygamber Aleyhis-selam’ın yanına gelir ve namazdan sonra oturduğu yerde ona selam verir de kendi kendime,”

-“Acabe selâmımı alıp dudaklarını kımıldattı mı” der. Sonra ona yakın bir yerde namaz kılar, (ve namaz içinde) Peygamber aleyhis selam’a gizlice bakardım. Namaza daldığımda Peygamber efendimiz bana bakar ve kendisine baktığım zaman da benden yüzünü çevrirdi.”

-“Müslümanların bu sûretle münâsebeti kesmeleri uzun sürünce, gidip amca-zadem ve en ziyâde sevdiğim Ebû Katâde (r.a.) nin bahçesinin duvarını atladım ve ona selam verdim. Allah’a yemîn olsun ki, selamımı almadı.

Bunun üzerine;”

-“Yâ Ebâ Katâde! Allah için sana soruyorum. Allah’ı ve Resûlünü, ne kadar sevdiğimi biliyormusun?” dedim.

Sustu.

Sözümü tekrarladım ve:”

-“Allah için sana soruyorum.” Dedim.

Ebâ Katâde (r.a.);

-“Allah-u Teâlâ ve peygamber’i daha iyi bilirler” dedi. Bunun üzerine gözümün yaşı dolup taştı, arkama dönüp duvardan atladım.”

-“(Günün birinde) MEDİNE ÇARŞISINDA GEZİYORDUM. Yiyecek satmak için Medine’ye gelen Şam kıptîlerinden birisi;

-“Kâ’b b. Mâlik’i bana kim gösterir?” diyordu. Ahali de beni gösterdi. Nihayet yanıma geldi ve bana Gassân Meliki’nin mektubunu verdi. Bende eli kalem tutanlardan bulunduğum için mektubu okudum. “

-“ŞÖYLE DENİLİYORDU;”

-“SELAMDAM SONRA DERİM Kİ, EFENDİNİZ’İN SİZE KARŞI UYGUNSUZ MUÂMELEDE BULUNDUĞUNU HABER ALDIM. Allah sizi, hukukun çiğnendiği ve kıymetin bilinmediği bir yerde bırakmasın. Yanımıza gel, size ikram ederiz.” Mektubu okuyunca bu da bir belâ dedim. Ve mektubu ateşe atıp yaktım.”

-“Vahy gecikip de 50 günden 40’ı geçince Peygamber aleyhis –Selam’ın elçisi geldi.”

-“Resûl-i Ekrem Aleyhis-selam size zevcenizden ayrı oturmanızı emrediyor.” Dedi.

Bunun üzerine;

-“Ne yapacağım, onu boşayacakmıyım?” dedim.

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek…

Beyaz suyun çıktığı yer (Nevale sipi) Nusaybin

Hadis: 21…(Yedinci Bölüm)

-“Resûl-i Ekrem Aleyhis-selam size zevcenizden ayrı oturmanızı emrediyor.” Dedi.

Bunun üzerine;

-“Ne yapacağım, onu boşayacakmıyım?” dedim.

-“Hayır, ondan ayrı oturacaksın, ona yaklaşmıyacaksın.” Dedi.

-“Peygamber aleyhis-selam iki arkadaşıma da aynı emri gönderdi. Bunun üzerine refîkama, annesi ve babası yanına gitmesini söyledim ve:

-“Allah (c.c.) bu iş hakkında hüküm verinceye kadar onların yanında otur.” Dedim.

Hilâl b. Ümeyye’nin refîkası Peygamber aleyhis-selam’a geldi ve;”

-“Ya Resûlâllah! Hilal b. Ümeyye yıpranmış bir ihtiyardır. Hizmetçisi de yoktur Ona hizmet etmeme darılmaz mısınız?” dedi

Peygamber Aleyhis-selam:

-“Hayır darılmam, lâkin sana yaklaşmasın.” Dedi.

Kadın şöyle cevap verdi;

-“Va’llahi onun kımıldayacak hâli yoktur. Allah’a kasem ederim ki, başına gelen o vak’adan beri bu güne kadar durmadan ağlıyor.” Dedi.

Kâ’b (r.a.) şöyle devam etti:

-“Ailemden bazıları, Refikan için, Peygamber Aleyhis-selam’dan izin isteseydin olmaz mı? Hilal b. Ümeyye‘ye hizmet etmesi için onun zevcesine izin vermiştir. Sende zevcen hakkında Resûlullah aleyhis-selam’dan izin isteseydin.” Dediler.

-“Ben gencim, bu halimle onun hakkında izin istersem Peygamber Aleyhis-selam bilmiyorum ki, bana ne der.” Dedim.

-“Bu hal üzere on gün kaldım; ahâlinin bizimle konuşmaları nehyedildiği günden itibaren 50 (gün) gece tamam oldu. 50 nci gecenin sabahında evlerimizden birinin damında sabah namazını kıldım.”

-“Allah-u Teâla (c.c.) nın bizi andığı veçhile canım sıkıldığı ve yeryüzü, genişliğine rağmen, bana dar geldiği halde otururken Sel (dağı) üzerinde birisinin bağırdığını işittim.”

En yüksek sesi ile;

-“Ey M’alik’in oğlu Kâ’b, Müjde… Müjde.” Diyordu.

-“Bunu üzerine kurtuluş günü geldiğini anladım ve secdeye kapandım.

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek…

Geliye Şame mevki-i (Navale)

Hadis: 21…(Sekizinci bölüm)

En yüksek sesi ile;

-“Ey M’alik’in oğlu Kâ’b, Müjde… Müjde.” Diyordu.

-“Bunu üzerine kurtuluş günü geldiğini anladım ve secdeye kapandım.

Peygamber Aleyhs-selam, sabah namazını kılınca tevbemizin Allah (c.c.) tarafından kabûl edildiğini halka ilan etti.

Peygamber Aleyhis-selam sabah namazını kılınca tevbemizin Allah (c.c.) tarafından kabul edildiğini halka ilan etti.
Bunun üzerine ahâli müjdeli haberle bize koştular. İki arkadaşıma da müjdeciler gitti. Biri bana atla koştu. Eslem’den bir adam da benim tarafıma yaya koştu ve (adi geçen) dağa çıktı; bunun sesi atlıdan evvel bana ulaştı.

Sesini işittiğim adam gelip beni müjdeleyince, sırtımdaki iki elbiseyi de çıkardım; Müjdesine karşılık olarak ona giydirdim.

Allah’a yemin ederim ki, o gün de bunlardan başka elbisem yoktu. Emanet iki elbise alıp onları giydim.
Peygamber aleyhis-selam’ı görmek maksadı ile yola düştüm. Ahâli bölük bölük beni karşılıyorlar; tövbemin kabulünü tebrik ediyorlar ve ;

-“Allahın affı sana kutlu olsun.” Diyorlardı.

Mescide girdim. Peygamber aleyhis-selam ahâlinin ortasında oturuyordu. Talha b. Übeydullah radiyallahu anhu kalktı ve koşarak gelip elimi sıktı, beni kutladı.

-“Allah’a kasem ederim ki, Muhacirlerden Talha (r.a.) dan başkası kalkmadı.”

Kâ’b (r.a.) Talha (r.a.) nın bu nezaketini hiç unutmazdı.

Sözlerine şöyle devam etti;

-“Peygamber Aleyhis-selam’a selam verdiğimde sevincinden yüzü parlayarak şöyle buyurdu;

-“Annen seni doğurduğundenberi üzerinden geçen günlerin en hayırlısı ile müjdelerim.”

-“Ya Resûlâ’llah! Sizin tarafınızdan mı, yoksa Allah tarafından mı?” dedim.

Resûlullah Aleyhis-selam ;

-“ Benim Tarafımdan değil, Azîz ve Celîl olan Allah katından.” Dedi.

Sevindiği zaman Peygamber Aleyhis-selan’ın yüzü daha da nurlanır, hatta ay parçası gibi olurdu. Sevindiğini bundan anlardık.

Resûl-i Ekrem (a.s.v.) in önünde oturduğumda;

-“Yâ Resûlâ’llah! Tövbemi tamamlamak için bütün nmalımı Allah ve Resûlü uğrunda tasadduk edeceğim.” Dedim

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek

Kasyane Navale sipi (Nusaybin)

Hais 21 (Dokuzuncu bölüm)

Resûl-i Ekrem (a.s.v.) in önünde oturduğumda;

-“Yâ Resûlâ’llah! Tövbemi tamamlamak için bütün malımı Allah ve Resûlü uğrunda tasadduk edeceğim.” Dedim.

Peygamber Aleyhis-selam;

-“Malından bir kısmını elinde bırakman senin için daha hayırlıdır.” Dedi.

Ben de;

-“Hayber’deki hissemi elimde bırakıyorum yâ Resûlâ’llah! Allah beni ancak doğruyu söylemek sayesinde kurtardı. Hayatta kaldığım müddet ancak doğruyu söylemek de tövbemin tamamıdır.” Dedim.

-”Allah’a kasem ederim ki, Peygamber aleyhis-selam’ın bu sözleri söylediğim gündenberi doğru sözlülük yüzünden Allah-u Teâla’nın, kimseyi benden daha güzel sûrette mukâfatlandırdığını bilmiyorum.”

-“Yine Allah’a kasem ederim ki, Peygamber aleyhis-selam’a bu sözleri söylediğim günden bu güne kadar, bilerek, hiç yalan söylemedim, kalan ömrümde de Allahû Teâla’nın beni yalandan koruyacağını umarım.”

Kâ’b devamla şöyle dedi;

-“Bunun üzerine Canâb-ı Hâk ;

-“1- And olsun ki, Allah, peygamberini (muharebelerden geri kalmak isteğenlere izin verdiğinden dolayı afvettiği gibi), bir kısmının kalpleri kaymak Üzere iken, sıkıntılı zamanda Ona uyan Muhacirlerle, Ensarın Tevbelerini kabul etti. Çünkü Allah çok şefkatli, çok merhametlidir.”

-“2- Bütün genişliğine rağmen yer onlara dar gelerek, nefisleri kendilerini sıkıştırıp, Allah’dan başka sığınılacak kimse olmadığını anlayan savaştan geri kalmış üç kişinin tevbesini de kabul etti. Eski hallerine dönmeleri için Allah onların tevbelerini kabul etti. Muhakkak ki, Allah tevbeleri çok çok kabul edenve merhameti sonsuz olandır. Ey iman edenler! Allah’ın azabından korkun, doğrularla beraber olun.” Tevbe suresi ayet 117-119. mealındeki ayetleri inzal buyurdu.

Kâ’b şöyle devam etti;

-“Allah’a yemin ederim ki, Cenabi hâk beni, İlam nimetine mazhar ettikten sonra Peygamber Aleyhis-selam huzurunda doğru söylemekliğimden, yalan söyleyip helak olanlar durumuna düşmemekliğimden daha büyük bir nimeti bana vermedi,

DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI YAYINEVLERİ

Devam edecek